każdy kij ma dwa końce

[Pan Ropuch]

spotkałem w barze Syzyfa
przechylał szklanicę za szklanicą
barman mówił o nim Pan S.

 

majestatyczny posąg greckiego boga

 

pustka z jego oczu sprawiała
że nikt nie śmiał krzyżować z nim wzroku
tak po prostu zostać w niej i utonąć

 

pewnego razu gdy słaniał się na nogach
jak dziecię wzbudzając raz po raz politowanie

zakrzyknął wniebogłosy

 

zrobiłem to w końcu dosięgnąłem szczytu
wbrew klątwom nieskończenia trwogom
oddałbym dzisiaj wszystko za jeszcze jeden... 

 

 

 

... kamień na drogę 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 16 Listopada 2021 przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)

[beta_b]

politowanie

...na drogę kamień 

 

Jest rym, odległy ale klamerką spina.

 

Klamra jest też w warstwie treściowej, automatyzm pracy Syzyfa. Jakby się obudził, musiałby zmienić imię i całego siebie.

Ściskam Ropuszku. bb

[Pan Ropuch]

@beta_b Dzięki za myśli i dopatrzenie się rymu odległego w samym tekście. 

 

Zabawiłem się można by powiedzieć z samym Syzyfem czy jego daremny wysiłek, przekleństwo i kara mogłyby się stać, czymś za czym zatęskni czy też raptownie on sam mógłby stwierdzić, że to dawało mu sens i było motorem jego życia. Co takiego musiałoby się wydarzyć zaraz po. Daleko nie musiałem odpłynąć w swoich konkluzjach by dobić do upragnionego portu. Filozofia przez swoją pokrętność i przewrotność nie może się znudzić. Czy Herkules był aż tak bardzo bohaterski ukańczając dwanaście prac, które z nazwy były prawie niemożliwe? Pokonać samo prawie nie brzmi tak dobrze jak samo niemożliwe... 

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

Edytowane 16 Listopada 2021 przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)

[Gość Franek K]

Czyli jednak zaczynasz pan rymować :)

[_Maryanne_]

@Pan Ropuch

 

"kamień na drogę"...

a to może kryształ górski się trafił, czy tylko cyrkonia?