Sztuka przepraszania

[Gość Natalka16]

Bardzo grząska, błotna ścieżka,
pełna myśli poszarpanych.
Ciężko z matni wyjście znaleźć,
nie ma żadnych drogowskazów.
 
Z dnia na dzień brniesz coraz bardziej,
nie popatrzysz w moją stronę.
Czekam, aż mi rękę podasz,
przecież obok ciebie stoję.
 
Nie wyjdziemy z tego sami,
tutaj razem wiec skonamy.
W sumie, o co nam chodziło
Jakieś głupstwo przesądziło?
 
Nie wiem, teraz nie pamiętam,
choć to moja racja była.
-Myślę. -Co tam teraz myślisz?
-"Zapomniałem" cię przeprosić.
 
 

Edytowane 7 Listopada 2021 przez Natalka16 (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Niektórzy traktują przepraszanie jak własną porażkę, stąd trudno im to idzie. Pozdrawiam. 

[Gość Natalka16]

@Marek.zak1 No i dlatego nie wyjdą z bagna nigdy, po czasie nie wiedzą właściwie, o co tam dokładnie chodziło. Poazdr.

[Marek.zak1]

@Natalka16 Tak, zostaje tylko urażona ambicja. M

[Gość Natalka16]

@Pi_ Pozdrawiam.