Erotyk XI

[Father Punguenty]

Jeśli zasłuchasz się w zgęstniałą ciszę,

Tak mocno, aż usłyszysz szepty traw,

Namiętność w nas zadźwięczy, zakołysze,

Jak ciepłem słońca zalany chłodny staw.

 

Z niej wyplotą się promienie uczuć ciągłe,

Ażeby na wrzecionie czasu wątki pleść.

Aby spragnione ciała się dotknęły wątłe

I żeby pocałunki pierwsze w ciszy nieść.

 

Bez lęku wyciszeni w naszych ciałach,

Nabierze barwy skóra w mleczny róż.

Od świata pustka odgrodzi nas jak skała.

Od słońca żaru lub gwałtownych burz.

 

W tych małych miejscach cicholubnych,

Gdzie ptasi śpiew kołysze wiotki strąk,

Jak dwa owady w żądliwościach zgubnych,

Będziemy pili rozkosz z ust i naszych rąk.

 

Krew rozkosz poniesie nam przez skronie,

Dopóki kos w upojny zasłuchany trel,

Nie powie nam czy miłość w nas zapłonie,

Póki nie skończy, nie oderwie się od drzew.

 

Dopóki w serca nie wedrze się spełnienie, 

Póki miłosny wątek się nie skończy pleść,

Chcę poczuć każde ciała twego drżenie

Oraz siebie cząstkę w twoim ciele mieć.

 

Chcę czuć jak płynie obok czas miłosny,

Kiedy na parę sekund zapłonie wokół świat.

Widzieć twe lśniące oczy, być zazdrosny;

Chcę patrzeć, czuć jak rośnie święty kwiat.

 

Kiedy z zastygłej nocy wyjdziesz ukojenia,

Zapomnisz, choć na chwilę szczęsny czas.

Gdy usłyszysz bicie serca, bez wzruszenia

Pojmiesz, że miłość owładnęła i jest w nas.

 

Zapomnisz próżne ścieżki beznamiętne.

Zasypiesz i zatrzesz swój bezbarwny ślad.

Porzucisz wszystko szare, obce, obojętne,

Aby powrócić z nieczułego w czuły świat.

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

(wersja udźwiękowiona)