kamień filozoficzny

[Vaalon]

patrzę na świat z punktu widzenia kamienia

 

skąd i czym mnie przywiało– pytam

(bo przecież nawet kamień jest liściem

z perspektywy wiatru)

i dokąd zawieje

(bo i nim targają podmuchy cudzych pragnień)

 

czemu wciskam się w dłonie

(może wskażą cel?)

stawiając opór

(z kamienną twarzą?)

swoją ciężką naturą?

(czy sam uniosę?)

 

kruche to pytania – ale

z kamiennego punktu widzenia

nie ma materii delikatnych

dla kamieni wątła egzystencja

jest twardym faktem

 

więc kiedy pyta poetka jak być

kamienną ciszą odpowiadam

 

kamień kamieniom

(i poetom)

staje okoniem

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam -  choć kamień przeważnie ciężki to tu widzę lekkość - 

                                                                                                            Pozdr.