Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Spieszmy się kochać ludzi


Gość

Rekomendowane odpowiedzi

los nas połączył wspólnym pragnieniem
więc niech przede mną przestrzeń wilgotna
wnętrza twojego stanie otworem
szybciej - dopóki czujesz że kochasz

dopóki dla mnie jesteś jedyna
nie traćmy czasu - niech trwa nasz taniec
chwyć go i zanurz w ciepłe miękkości
rżnij bez litości po tchu wstrzymanie

oto marzenie nasze: spełnione
chociaż od wczoraj się znamy - to cud
nie darmo tępił się nóż o kości
miłość - choć krótka - to po sam grób

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Marku, zwracam Twoją uwagę na wers "nie darmo tępił się nóż o kości" - on jest bardzo ważny i wiele mówi o całości wiersza. Jeśli uznasz go za kluczowy, zrozumiesz, dlaczego "rżnięcie" i dlaczego lepiej zwierząt w to nie mieszać ;D

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W pewnym sensie to dobrze, bo wiersz jest specjalnie skonstruowany tak, by wyprowadzić czytelnika w pole ;D

W pewnym sensie chodzi o miłość szybką i intensywną, taką, by tylko można było ją "odhaczyć" jako uczucie do grobowej deski. Bo nie wiem, czy widać to wystarczająco wyraźnie, ale historia wygląda tak, że kochankowie pochlastali się nożem... :P Więc w sumie tak, poniekąd masz rację ;>

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Tytuł w zasadzie powinien być w cudzysłowiu, bo to jednak cytat z Twardowskiego. Z drugiej strony cudzysłów mógłby sugerować, że to takie z przymrużeniem oka, a wiersz przecież jest dosadny i dogłębny (choć z przymrużeniem oka ;)). A więc i tak źle i tak niedobrze ;) Ale za to dobrze trzyma się konwencji :)

Trochę odrzuca, ale też zatrzymuje :);)

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zastanawiałem się, jak rozwiązać zapis tytułu, ale ostatecznie pomyślałem, że nie ma co sobie zawracać głowy, i tak kto ma się przyczepić, ten się przyczepi, że szargam świętość, czy co tam jeszcze :]

Wiersz jest oczywiście jawną kpiną od tytułu aż po tagi, ale cieszę się, że widzicie drugie dbo ukryte pod tymi wygłupami ;D  A że odrzuca - też chyba jasne, że taki miał właśnie być ;D

Dziękowanko za odwiedziny!

Tak, teortycznie można założyć, że jeśli bohater wiersza umarł choć minutę po bohaterce, to przez moment był nekrofilem xD

Dzięki, dzięki!

Czyżbym uwolnił w Tobie jakieś mroczne instynkty? xD

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wbrew pozorom seks w tym wierszu pojawia się jedynie pośrednio, w domyśle, wszak cały jest o mordowaniu ;D Jednak z całą pewnością pojawia się pośrednio i w domyśle - jako pospieszna, gwałtowna i nieprzemyślana operacja, której próbuje się w skrajnie nieporadny sposób nadać otoczkę romantyzmu. Tak przynajmniej sam to widzę ;>

Dzięki za odwiedziny!

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Hiala Nie nadgonisz, tutaj bieżących jest kilkadziesiąt tekstów codziennie. Tego nie da się zrobić. Był czas, że bywałem na bieżąco, ale i to mi się nie udało. I wciąż nowe osoby, jedne przestają pisać, inne idą na inny portal, dochodzą nowi, czasem utalentowani. Tego nie da się zrobić ;))
    • @Jacek_Suchowicz To jedynie "wizje" Pana Jacka. Neo Tatrzańska rzeczywistość jest zgoła inna, łącznie z Czerwonymi Wierchami, które potrafią zbierać swoje tragiczne żniwo. 
    • Nauczycielka Wraz z dzielnym Horacjuszem nogą tupnęła I wydawszy finalnej arabeski furkot O dawnych bohaterach, ostatni raz beknęła, Trzepnęła Macaulayem z powrotem o biurko, Spojrzenie złagodziła i wygodnie spoczęła.   Teraz, gdy recytacje klasycznych wersów śledziła, Ponownie nauczycielki twarz stężała; Bo gdy przez okno na ulicę patrzyła, Trzech żołnierzy jej machało. Nie odpowiedziała. Jeden zwał się Horacy, lecz go nie pozdrowiła.   I Wilfred:   Schoolmistress Having, with bold Horatius, stamped her feet And waved a final swashing arabesque O'er the brave days of old, she ceased to bleat, Slapped her Macaulay back upon the desk, Resuned her calm gaze and her lofty seat.   There, while she heard the classic lines repeat, Once more the teacher's face clenched stern; For through the window, looking on the street, Three soldiers hailed her. She made no return. One was called 'Orace whom she would not greet.   Od tłumacza: Jest to jak sądzę zbyteczne w gronie takim jak nasze, ale dla porządku: owe "klasyczne wersy" pochodzą z poematu Horatius Thomasa Babingtona Macaulaya: Then out spake brave Horatius, the Captain of the gate: ‘To every man upon this earth death cometh soon or late. And how can man die better than facing fearful odds, For the ashes of his fathers, and the temples of his Gods,     Wtedy dzielny przemówił Horatius, Dowódca straży: - Wszak każdemu człowiekowi kiedyś śmierć się zdarzy. A czy można umrzeć lepiej, niż wstrzymując licznych wrogów, Za popioły swoich ojców i świątynie swoich Bogów,...   
    • żaby zamilkły w stawach nad ranem klekot z bocianich gniazd też uleciał wrony nad wyraz dziś wykrakane pająk o zimie bajeczki plecie     powiem poetom że już po lecie
    • @Rafał_Mikołaj Jaka w tym puenta i sens poezji? Wartość dla smaku i myśli? Wszystko się topi w nasyceniu... Nasycenie dla nasycenia? Po przesycenie? Wiersz dobry w mocy. Niestety nic z niego nie wziąłem bo estetyka nie gasi apetytu. Pozdrawiam, powodzenia!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...