Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rozpad

Gość

Przez Gość
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

jaki sens był

w tym rozpadzie

tak na zabój

 

gdy pośmiertnie

 

razem na wieczorny spacer

z kłami w szyjach

i za rękę

 

 

dach

dach

Opublikowano
Opublikowano

@error_erros bardzo ciekawa refleksja o metafizycznym podłożu. Jest w Twoim wierszu również filozoficzna strona, jak teologiczna. Bo przecież pośmiertnie nawiązuje do Boga- w kontekście życia wiecznego. Piekło i niebo, jako:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bogata myśl przejawia się w dalszym ciągu- ponadczasowym od strony filozoficznej bez względu na wiarę. Znaczy się intelektualnie:

 

Sporo się dzieje w tak krótkim czasie. Sięgasz bardzo głęboko i to jest zaletą Twojej formy. Pozdr. 

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@dach Któż to zawitał w moje skromne progi! ;D Miło mi, że do mnie zajrzałeś ;>

Wiersz jest dla mnie nietypowy, traktuję go jako eksperyment. I byłem ciekawy, ile tu z niego wyciągniecie. Po Twoim rozłożeniu go na czynniki pierwsze już widać, że można wyciągnąć niemało ;D Choć z tą teologiczną stroną to ciut za daleko. Jak dla mnie of course - Ty, jeśli chcesz tu coś takiego widzieć, to super ;>

Dzięki, że wpadłeś!

corival

corival

Opublikowano
Opublikowano

@error_erros Skompresowałeś treść do niewielu słów. Eksperyment... Całkiem udany :)

Zebrałeś tu całą historię opisanych dwojga. Widzę tu sporo symboliki, metafizyki, ujętych w metaforyczne ramy. Nie rozpiszę się zbytnio, ponieważ wciąż jeszcze cierpię na pośpiech, a dyszące terminy batem popędzają, ale...

Można rozpatrywać tekst jako pośmiertny faktycznie, albo też po śmierci związku, a nie ludzi... i takie i takie zrozumienie da się obronić jak sądzę.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Szukanie sensu istnienia

nawet po śmierci, bo chyba w każdej religii i wierzeniach, a nawet w podejściu materialistycznym wierzymy w jakąś formę istnienia po życiu. Można też w inny sposób tą frazę tłumaczyć, ale osobiście zdecydowałam się na to :)

 

To można rozumieć jak dla mnie dwojako. Obydwa poglądy są równie prawdopodobne. W zasadzie przyszło mi do głowy i trzecie wyjaśnienie, więc...

Ewidentnie jakaś forma trwania po śmierci, a miłość, albo wspólne losy, a może i upodobania sięgnęły aż poza grób. Jakieś przeżycia i emocje musiały być niezwykle silne, skoro wywlekają z grobu na spacery ;)

Wciąż żywe, pulsujące emocje, albo zupełnie inne tłumaczenie, wampiryzm i jego symbolika ;)

Zawsze razem, czyli nie taki znowu ostateczny rozpad.

 

Pozdrawiam errorze :)

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Wpada @corivali mówi "ojojoj, jestem taka zabiegana, zapracowana, skomentuję tak na szybko", po czym cierpliwie i skrupulatnie analizuje cały wiersz słowo po słowie xD Nie, żebym narzekał! Jestem zaszczycony ;>

Właściwie to Twój komentarz jest dowodem na to, że mój eksperyment udał się w stu procentach. Każdy fragment Twojej wypowiedzi jest dokładnie takim, na jaki liczyłem ;>

Dziękuję pięknie!

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No ja naprawdę nie wiem, co tu jeszcze można by było dodać. Twoja analiza jest kompletna :D

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W_ita_M.
      I nagłówki, a laik: wół gani.

      Przez W_ita_M. · Opublikowano

      Napadało: woła da pan.  
    • Nefretete
      Złap jej kwiat z oaz gwiazd (pantum sylabiczne w brachykolonie)

      Przez Nefretete · Opublikowano

      @Migrena, @Leszczym — dziękuję. Pozdrowienia zostawiam.
    • W_ita_M.
      Ukradli konia

      Przez W_ita_M. · Opublikowano

      @W_ita_M.   O, hecą żrące lecą rżące - ho.  
    • Kamil Olszówka
      Posępne kruki, szemrani biznesmeni

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Gdy wieczorna jesienna mgła, Wszystko wkoło z wolna spowiła, Tłumiąc nikły gasnącego dnia blask, Niczym opuszczona na świat zasłona,   W ponurą jesienną słotę, Na starym z czerwonej cegły kominie, Przysiadł szary zziębnięty gołąbek, Między skrzydełka wtulając główkę,   Wtem spomiędzy matowej mgły, Dostrzegł widok ponury, W dole przed jego maleńkimi oczkami, Z wolna się zarysowujący…   Do rozrzuconych szeroko po obiedzie resztek, Na przemarzniętej trawie, Zleciały się licznie kruki posępne, Bezpardonową wszczynając walkę,   Zimna mokra trawa, Pierwszym jesiennym szronem pokryta, Areną się stała zaciekłych walk, Licznego kruczego stada,   Liczne kości z sutego obiadu, Rozrzucone bezładnie na polu, Miały być bitewnym trofeum, Dla najsilniejszych z kruczego stada osobników,   Głośne rozjuszonych kruków krakanie, Niczym wściekłych barbarzyńców okrzyki wojenne, Po spowitym gęstą mgłą krajobrazie, Cichym niosło się echem,   Pomiędzy wielkimi kretowiskami, Podobnymi do okopów na polach bitewnych, Niczym żołnierze w bojach zaprawieni, Zawzięte kruki toczyły swe walki…   Zakrzywionym dziobem swym ostrym, Próbował kruk stary kość przepołowić, Przez drugiego młodego przepędzany, Próbującego wydrzeć mu zdobycz,   Usiłując brzuchy nasycić, By dotkliwy głód zaspokoić, Nie zaprzestając zaciekłej walki, Wciąż wytężały swój spryt,   Wydziobując w skupieniu zaschnięty szpik Z porozrzucanych na około kości, Usilnie wczepiały w nie swe pazury, By dzioby w ich wnętrzach zagłębić,   Połykając łapczywie Każdy znalezionego pożywienia kęs, Wkoło tylko rozglądały się bacznie, Rozeznając możliwe zagrożenie,   A najprzezorniejszy z kruków siedząc na gałęzi, Na łakome kąski spoglądając z góry, Nagły z powietrza szturm przypuścił, Naraz odpędzając kilka innych,   Te szeroko rozpostarły swe skrzydła, Natarcie jego próbując zatrzymać, Lecz daremną była ta próba, Zmuszone były ustąpić mu pola,   Widząc posępne te kruki, Wyrywające sobie wzajemnie zdobycz, Zmrużył oczy gołąbek skulony, Powiewem zimnego wiatru szturchnięty…   Wnet rzęsistego deszczu kurtyna, Spór pomiędzy kruczym stadem rozsądziła, Do rychłego szukania schronienia, Wszystkie bez wyjątku ptaki przymusiła,   Przed ulewnego deszczu strugami, Pierzchnęły wnet wszystkie posępne kruki, Chroniąc się pomiędzy krzewami, Bujnych drzew rozłożystymi gałęziami,   Ukrył się i gołąbek, Przed zimnym rzęsistym deszczem, Pod starego opuszczonego domu dachem, Przycupnąwszy cichutko w kącie.   A każda jesiennego deszczu kropla, Brudna, wstrętna i zimna, Dla maleńkiego suchej trawy źdźbła, Była niczym trzask bicza,   A deszczu kropel setki tysięcy Tworzące zwarte oddziały i zastępy, Wielki frontalny atak przypuściły, Na połacie zmarzniętej ziemi…   Patrząc tak zza szyby, Na pole zaciekłej między krukami bitwy, O jakże cenną dla nich zdobycz, Podłe z obiadu resztki,   Ponurym wieczorem jesiennym, Mgłą i deszczem zasnutym, Krzepiąc się łykiem z miodem herbaty, Próbując zebrać rozproszone swe myśli,   Z niewyspania półprzytomny, Przecierając dłonią klejące się oczy, Patrząc na ten krajobraz ponury, Takiej oto oddałem się refleksji…   Gdy widzę jak różni szemrani biznesmeni,  Zawzięcie walczą między sobą o wpływy, Dostrzegam jak bardzo w uporze swym ślepym, Posępnym tym krukom bywają podobni.   Gdy otyli szemrani biznesmeni, Przesiadując wieczorami w knajpach zadymionych, Paląc cygara i popijając whisky, Rozplanowują kolejne swe finansowe przekręty,   Niczym dla dzikiego ptactwa, Zalegająca w rowie cuchnąca padlina, Tak zwęszona tylko korupcji okazja, Staje się łupem dla mafijno-biznesowego półświatka,   Pobłyskiwanie sztucznych złotych zębów, Fałsz wylewnych uśmiechów, Towarzyszące zawieraniu szemranych umów, Przy ruskiej wódki kieliszku,   Często bywają zarzewiem, Biednienia lokalnych społeczeństw, Gdy szemrani biznesmeni nabijając swą kabzę, Skazują maluczkich na zubożenie…   Huczne wystawne bankiety, Gdzie alkohol leje się strumieniami, Dzwonią pełne wódki kieliszki, A z ochrypłych gardeł padają kolejne toasty,   Gdzie szalona zabawa niepodzielnie króluje I rozsadzają ściany z głośników decybele, Dzwonią szklane butelki w kredensie, A strumieniami leją się drogie alkohole,   Gdzie w ochrypłych gardłach przepastnych Lokalnych biznesmenów szemranych, Kieliszki pełne gorzałki Znikają jeden po drugim   Gdzie niezliczone sprośnie dowcipy, Padają okraszone rubasznymi przyśpiewkami, A pijaków podkrążone oczy i czerwone nosy, Tłumaczy ich bełkot łamliwy,   Często będące zwieńczeniem, Podpisania umowy wielomilionowej, Z lekceważonego prawa nagięciem, Gdzie łapówki główną odgrywają rolę,   Czasem tak bardzo bywają podobne, Posępnych kruków wieczornej uczcie, Gdzie wielki zatęchłego mięsa kęs, Wyrywają tylko osobniki najsilniejsze…   Na płynnych niejasnych pograniczach Biznesowego i mafijnego świata, Utarta między gangsterami hierarchia, Przypomina tę z kruczego stada,   Gdzie kolejny szemrany kontrakt, Niczym podły padliny ochłap, Jest jak w krwawej walce nagroda Dla osobnika o najprymitywniejszych instynktach…   I ten wielki świat nowoczesnością pijany, Do ubogich odwrócony plecami, Gdzie tylko silne osobniki, Wyrywają najlepsze kęsy,   Czasem tak bardzo przypomina, Pomimo upływu tysięcy lat, Wielką ucztę dzikiego ptactwa, Na truchle dzikiego zwierza…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • W_ita_M.
      I nagłówki, a laik: wół gani.

      Przez W_ita_M. · Opublikowano

      I nagłówki, a laik; wół gani.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...