Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Higiena duszy pewnej poetki


Gość

Rekomendowane odpowiedzi

o tym że pisze wiersz w toalecie
mogłyby donieść drzwi uchylone
gdy roztargnienie na luźnej smyczy
ogonem merda po drugiej stronie

tam z niej ubywa prozaiczności
do wnętrza bierze dyskretny rozbieg
na wpół rozdarta pomiędzy światy
przelewa czarę prawdy o sobie

dyskrecja każe odwracać oczy
podziw - spojrzeniem uczcić przywilej
że w niej poezja - po szczyt zwykłości:
nie wyszła z roli ani na chwilę

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@error_erros Czy ja właśnie dałam serduszko za wiersz o wydalaniu? Jeśli tak, to szykuję pozew za szkody moralne :p

Rozumiem, że poezja tejże poetki G warta, w każdym razie merdający ogon będzie mnie już zawsze prześladował na samo skojarzenie xD Przesadziłeś! xD Mam również głębsze przemyślenia, ale nie chcę zaburzać main topic! :P 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dawaj te głębsze przemyślenia, bo jak na razie to mocno spłyciłaś wymowę wiersza :P

Nie koniecznie G warta. A nawet jeśli - to czy na uznanie nie zasługuje fakt, że ona tę poezję naprawdę żyje i czuje ją po całości? Wszak oto w poezji chodzi, by ją czuć, a nie by tworzyć rzeczy bezapelacyjnie doskonałe.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To zupełnie jak z kupą!

Przepraszam :P

 

W sumie to nie wiem, skąd taki karkołomny pomysł na wiersz. Raczej przysporzy mi krytyków niż sympatyków :P Ale bardzo ciekawa wydała mi się myśl, czy ktoś, kto jest mocno zafiksowany na punkcie poezji, odpuszcza ją sobie, kiedy musi przez chwilę pobyć po prostu człowiekiem.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@error_erros

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Na moje uznanie zasługuje przede wszystkim to, jakim każdy jest człowiekiem, także poetka z Twojego wiersza pod tym względem pozostaje nieodgadniona. Spotkałam utalentowane osoby tak zatrute swoją potrzebą tworzenia, że niszczyły otoczenie. Czy coś bezapelacyjnie doskonałego może powstać jeśli tego nie czujesz? Ot, takie pytanie. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję, cieszę się, że doczekałaś się właśnie u mnie. Niemniej - z tym umywaniem rąk rękoma kobiecymi to nie rozumiem, o co Ci chodziło.

Bardzo inspirujący problem! Zapisuję w głowie do wykorzystania kiedyś ;>

 

Przy okazji tego komentarza przeczytałem Twój poprzedni i... kurde, nie wiem, o co Ci chodziło z tym ogonem. Naprawdę xD

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@error_erros Wchodzisz ostro wybierając na peela wiersza kobietę. Nas tu dużo, bardzo wrażliwych i emocjonalnych, nie pozbawionych ciętych języków

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. Pozdrawiam, jestem na Tak!

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@error_erros Proza życia przyprawiona wzniosłą przyprawą tworzenia. Rozumiem peelkę, choć doprawdy roztargnienie posunięte do niedomkniętych drzwi, mogłaby sobie podarować ;) Tworzenie ma jednak to do siebie, że potrafi skolonizować umysł do reszty. Dobrze choć, że trafiła do toalety :) Z zamyślonymi i zapalonymi naukowcami (odnoszę wrażenie, że zakręcenie jest tu łudząco podobnie), bywało różnie.

Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czy Ty mi właśnie zasugerowałaś, że mój wierszyk obraża w jakiś sposób kobiety?

Myślę, że dotknęłaś sedna tego wiersza. Między światem poezji a tym realnym zdrowo jest zachować balans. W jakiś sposób muszą się przenikać, to zrozumiałe - ale warto zachować kontrolę ;>

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wydaje mi się, że udało mi się zawrzeć w wierszu tyle samo krytyki w stronę bohaterki, jak i uznania. Zatem w zależności, co kto chce w nim zobaczyć - zobaczy to. Choć nie ukrywam, że jest tu jeden celowy prztyczek w nos - w pierwszej wersji końcówka brzmiała: nie wyszła z SIEBIE ani na chwilę. Z czystej przekory zamieniłem "z siebie" na "z roli" ;P

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ha ha... Ja, to nie Ona, ale też się zdarzało XD. Tak jak i tuż przed zaśnięciem, na półśnie... a potem rano się dziwiłem sam sobie, co tam nastukałem :)))).

Dla mnie to jest po prostu do bólu prawdziwy wiersz o naszym życiu. Gorsze rzeczy ludzie robią w toaletach. Nie masz powodów do zarzucania sobie czegokolwiek, to jest dobry wiersz.

Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @ViennaP Dzięki za rymowany komentarz. Pozdrawiam
    • Zgrabnie to wyszło, ale kłują mnie te "lekko" zużyte metafory na początku, może dlatego, że sam się często łapię, jak po nie sięgam.   A tutaj? Po prostu pierwsze trzy wersy zrujnowały mi nastrój - bo jakże to: znowu księżyc? ten blask? i ćmy! są i ćmy! Jakżeby inaczej - giną! Oczywiście w blasku ognia!  Przecież to wszystko można zdekomponować do trzech, dwóch chwytów, schemat jest prawie zawsze taki sam:   światło ulicznej lampy wabi zbudzone ćmy   każdej nocy światło lampy wabi ćmy   nocą światło wabi   samotność   I bum! Mamy to! Tysiąc pięćset milionowy księżyc wredny typ pożera ćmy i ogóle w ogniu... a tak poza tym tu jest lampa! Ale co to ma za znacznie - równie wyeksploatowana rzecz pożerająca wszystko na swej drodze  ;)   Niestety użycie "typowych" metafor musi być cholernie uzasadnione. Inaczej wchodzimy na pole minowe. Tak uważam.   PS. Sorki, może przesadzam, reszta poszła potem bardzo fajnie. Poza tym, wiem, to nie warsztat, ale sobie pozwolę, bo uważam, że od Ciebie można wymagać więcej :) Jeden z Twoich ostatnich utworów wbił mnie w fotel i to pewnie dlatego.   Czuwaj!
    • @ViennaP   My, jako słowiańscy poganie: Polacy - pierwsi zrobiliśmy Rewolucję Ludową podczas Reakcji Pogańskiej na początku średniowiecza, nomen omen: został wtedy otruty przez dostojników watykańskich - książę Bolesław II Zapomniany, a dopiero potem i to jakże z ogromnym opóźnieniem nastąpiła Rewolucja Francuska (osiemnasty wiek) i Rewolucja Październikowa (dwudziesty wiek), jeśli chodzi o papieży: Karol Wojtyła jako Kardynał i Święty Jan Paweł Drugi był przedstawicielem reformatorów, mieliśmy jeszcze jednego papieża - chłopa pochodzenia polskiego i był jeszcze jeden król Watykanu - Włoch - akurat był propolski, dodam: w najstarszych kronikach pierwszy Król Polski jest przedstawiany jako Bolesław I Chrobry - jeśli była używana cyfra rzymska po imieniu, to: istniał Bolesław II Zapomniany, proszę zauważyć: dlaczego papież Franciszek? Nie łaska - papież Franciszek I - więc?   Łukasz Jasiński 
    • @ViennaP Otóż to, w punkt! @Łukasz Jasiński Interesujące, fajnie zobaczyć inną perspektywę. Twój wiersz ma taki melancholijny, refleksyjny wydźwięk, jakby świat po prostu był, jaki jest, i niewiele dało się z tym zrobić. Ja z kolei wierzę, że można coś zmienić, że ludzkość ma jeszcze szansę na przebudzenie i wyczuwam, że ono powoli nadchodzi i w końcu nastąpi to duchowe przebudzenie i świat będzie taki jaki powinien być. Może to dwa różne podejścia, ale obie perspektywy są ciekawe. Dzięki za podzielenie się tym tekstem!
    • Rozumiem Twoją wrażliwość. Większości nie jest to dane. Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...