rama

[23.]

Patrzyłam
jak delikatnie, jak mimowolnie
wszystko mieści się w oknie
a dzieli nas tylko chwila

 

Patrzyłam
jak pięknie tonie pelikan
w bladym kłamstwie
w niebieskich żyłach
aż topniały dłonie 

 

Za życia patrzyłam
już widzę w niebie
nigdy nie było wyjścia
straciłam nadzieję.
 

[Sylwester_Lasota]

Hmmm... Muszę, to sobie jeszcze przemyśleć. Na chwilę obecną, tekst wydaje mi się zbytnio zakamuflowany, zbyt hermetyczny, ale muszę przyznać, że momenty są. Zajrzę jeszcze później.

Pozdrawiam

[[email protected]]

@23. Mam taki wiersz - "Nadzieja umiera...", nie miałem odwagi napisać ostatniego słowa. Nadzieja nigdy nie umiera,
jest naszą podporą, nawet na sądzie ostatecznym.

Pozdrawiam, mam sentyment do liczby "23" - miałem ją w dzienniku szkolnym w technikum.

[23.]

@Sylwester_Lasota @[email protected]Dziękuję za wizytę. Pozdrawiam

[Antosiek Szyszka]

@23. takie sobie 

50 / 50 

:)