spacer zadziwiony /migawka/

[castus]

Więdnący śnieg
rozgrzewał blade słońce
przemoczone skarpetki
żuły błotną breję
mlaskając każdym krokiem

szła cicho machając parasolem
jak zawsze w grochy

blada twarz za szybą
pobliskiego hospicjum
zauważyła ostatnią wiosnę.


Wiersz przeniesiony do działu Poezja współczesna.

MODERATOR

[ten_ktorego_nie_bylo]

bardzo ciekawy wiersz
bardzo bardzo ekspresyjna pointa +

[Jego Alter Ego]

mi też się podoba,lekki i ujmujący, zwłaszcza koniec
pozdr./martyna

[ten_ktorego_nie_bylo]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

lekki ?
nie wiem czy sie czepiam czy polemizuje
zapytam wiec moze nieco z wyrzutem:
jesli smierc jest lekka to co jest ciezkie?

[Jego Alter Ego]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

lekki ?
nie wiem czy sie czepiam czy polemizuje
zapytam wiec moze nieco z wyrzutem:
jesli smierc jest lekka to co jest ciezkie?

dlatego mnie ujął, bo jest inny, nie musi być ciężki gdy pojawia się śmierć,to mi się podoba..poza tym nie ma nagromadzeń niepotrzbnych emocji,wszystko samemu się odbiera..lekko
pozdrawiam i tyle:)

[ten_ktorego_nie_bylo]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

no wiec ... nie bede sie klucil na temat prywatnego zrozumienia:) Pozdrawiam

[natalia]

ujmujący, od pierwszego wersu, moim zdaniem świetnie napisany, zabiorę sobie kopię :)

[Michał Ziemiak]

Sugestywny wiersz - i dołujący zarazem! Treść odmierzona w słowach wg w sam raz, by uderzyć w serce! Podoba mi się!
POZDRAWIAM!

[castus]

prawdę mówiąc
jestem zakłopotany pochwałami
dziekuję bardzo.
ehh...przyjemne to :)

[Marna poetka]

castusie a ja nie, i wcale się nie dziwię .....