Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Drogi przez które przechodzimy

Perykles
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Perykles

Perykles

Opublikowano
Opublikowano

I Pytania Zasadnicze i Wątpliwości

 

Zapomniałem zginąć
Moment, czy ja dobrze pamiętam?
Moje życie?
Czy zawodzi mnie pamięć?
Czy to możliwe?
Świadomość...
Zaraz zaraz!
Ja...przecież jestem mądry!
Przecież powinienem być mądry

Jak to?
Popełniłem tyle błędów?
Nie widziałem drogi jasno?
Na początku
Wszystko wydawało się takie oczywiste
Takie jasne tak niewinne
Co się stało?

 

II Wyznania

 

W tym dole nie ma wody
Na górze same anioły
Wołają przez przestrzeń
Halo!
Wołały do mnie
Ja...
Chyba byłem głuchy
One nadal nawoływały
Bez przerwy
Przez strumień
Przez łzy
Przez las słońce księżyc
Ciężko
Było
Usłyszeć

 

III Spostrzeżenia

 

Prawda - Zbawca
On jest tak blisko
Siedzi przy jeziorze
Siedzi w pokoju
W piwnicy
To światło którego nie da się zgasić
Świadectwo - jestem gotów je przekazać

 

IV Refleksje i Prośby

 

Idole, bożkowie
Stare to kłamstwa
Lecz wciąż
Za gardło trzymają i szarpią jak sępy
Niewinne serca
Moje długo bolało

 

Jak to jest że umiemy kochać stare zabawki?
Coś je z nami łączy
Umiemy je naprawić
Uczymy się naprawiać
Trzeba nam ukończyć pracę raz rozpoczętą
Na końcu będzie warto
Nic bardziej nie cieszy niż naprawa starego
Jak obranie drogi pokuty
Może dla nas to jedyna nadzieja
Cały czas wierzę że tak jest
Boże pomóż mi i podtrzymuj moją wiarę
Bym nie zasnął
Bym żył

 

V Przyszłość: Otwarcie i Pożegnanie

 

Kiedyś pójdę przez ocean
Prosto ku księżycowi
Zawołam do aniołów po stronie czterech żywiołów
Poczuję, dotknę, usłyszę, posmakuję, zobaczę
Nie spóźnię się gdyż królestwo czeka

 

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • przles
      Bajka o Złym Czarowniku i Wiedźmie ze Starego Lasu

      Przez przles · Opublikowano

      Razu pewnego    Zły Czarownik z pustką w złym sercu, napotkał Wiedźmę ze Starego Lasu.  Zakochał się od razu, po ludzku, bez pamięci i głupio.  Gdyż miłość jest rzeczą głupców i ludzi prostych.  Cierpiał okrutnie i podążał za Wiedźmą ze Starego Lasu. Która czyniła z nim, co z każdym głupcem.  Zły Czarownik zaślepiony, ukrył zło, zasypał pustkę, głowę schylił jałmużnie.  Lecz, innego dnia, pod innym księżycem, czarownik wstał.  Zaśmiał się okrutnie i odszedł. Gdyż nie dał Wiedźmie ze Starego Lasu swego zła, lecz swą głupotę.  Bez Wiedźmy którą uczyniłby królową u swego boku, odszedł by dzielić i rządzić. A wiedział że jego czyny zostaną wspomniane.  A zło nie daje drugiej szansy, lecz raduje się z porażki. Rządził czarownik i wielkie czynił dzieła.  A były one dekadencją, rozkoszą i pychą. Wiedźma ze Starego Lasu. Wróciła, do wiejskiej chatki, na kurzej nóżce.  By do końca swych dni.  Ogrzewać ciało, prostymi głupcami. Sycić.  Niezaspokojony apetyt.                                                                                                                               Koniec 
    • andrew
      Patrzę na ciebie...

      Przez andrew · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Alicja_Wysocka
      Naprawiacz

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Dekaos DondiA co, zaczęła się kampania wyborcza? Dobra, dobra, przed, to wszytko obiecać :)
    • nieporadnik
      Mokli wysocy cisi.

      Przez nieporadnik · Opublikowano

      Ot, na padlinę dowala wodę Nil. Da pan to?  
    • Natuskaa
      trzy sowy

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Bajki są bardzo interesującym narzędziem... niezwykłym. Moje najwcześniejsze próby z poezją wychodziły od bajek. Widocznie gdzieś we mnie siedzą jakieś szablony.   Dziękuję Ci za komentarz. Przyznam, że o czymś mi przypomniał. Pozdrawiam :)   Dziękuję za odwiedziny i miły komentarz. Pozdrawiam :)   Kiedy pisałam ten wiersz, zawiesiłam się (nie napiszę w którym miejscu), potrzebowałam pomocy wizji... oglądałam więc zdjęcia sów: ich dzioby, pazury, oczy. One są takie dostojne, trudno je zmieścić w codzienności, jest w nich coś nieuchwytnego... jakaś głęboko skrywana tajemnica.  Cieszy mnie, że końcówka przypadła do gustu. Lubię dobre zakończenia.   Dziękuję za rozwinięcie mojej myśli. Pozdrawiam :) 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...