Człowiek racjonalny

[Nikodem Adamski]

Profesor

aula

noga na nodze założona

„świat wynurza się z zabobonnej ciemnoty

wypływa na racjonalny grunt”

 

Profesor

śpi z krawatem pod poduszką

zamiast piżamy marynarka

przed zaśnięciem czyta

ale tylko

powyżej dziesięciu pozycji bibliograficznych

 

Gdzieś w oddali siedzi rzemieślnik

pije herbatę i gada

nie napisał nigdy niczego naukowego

za oknem demonstracja oczywiście oddolna

ktoś podsunął im zapach krzywdy

i wskazał winnych tego okropnego

smrodu

faszyzm, tolerancja, wolność, tak dalej

wczoraj pierwszy raz usłyszeli te słowa

dlatego taki fanatyzm

przechodzą przez sklepy ezoteryczne

wróżbitki, szamani, bioenergoterapeuci

sklepowe ekrany pokazują programy

o zidentyfikowanych obiektach latających

 

Na demonstracji formalny ateista

wie, że jego tata

pływa już po niebieskich obłokach

skrajny materialistyczny ewolucjonista

pod natchnieniem wiosennego poranka

wiersz skleił o sensie wszechświata

jako przeciwnik wolnej woli oburza się

na złych ludzi

 

Chcemy żyć zgodnie z naturą

przyjmując w umysły nienaturalne

mocno niepełna racjonalność

dostępna tylko dla profesora

od intelektualizacji

prostaczkowie w siatce emocji

inteligentniejszych od rozumu

pełni instynktów i popędów

mechanizmów adaptacyjnych

zanurzeni w głębinie duchowości

do takich należy Królestwo