Ludzie są głupi, więc jestem głupi

[Nikodem Adamski]

Lubię fascynację rozumem

kościelnych autorów

intuicja podpowiadała im zawsze

że to ważne narzędzie

ale narzędziom nie stawia się ołtarzy

 

Wielu irytowały powolne młyny

chrześcijańskiej doktryny

ale ja innej mąki nie chcę

nawet, gdy czasem napotykam kamyczki

 

Czasem pragnę przyspieszyć ewolucję myśli

gdy wiedza już wypływa a mądrość nie chce spijać

często kpią przeciwnicy, biorąc spore hausty

gdy szybko się pije, gubi się smak

 

Kościół pielgrzymuje powoli

omija przepaście

robi znak krzyża na grobach tych

co szli zbyt szybko

 

Warto

mimo zawodności rozumowych dociekań

Augustyn i Tomasz, i Orygenes

popełniali szkolne błędy

 

Kościół spał długo

sen jest jednak potrzebny

tylko Bóg nie śpi

ludzie tracą siłę przez mądrość

ludzie są

głupi

ja jestem

głupi

 

Jestem kompletnym idiotą

lekko hiperbolizując

 

Nie ufam rozumowi

zacieśniam filtr fałszu

kiedyś przyjmowałem wszystko

głosiłem już prawie koniec świata

spełnienie apokaliptycznych wizji

właśnie teraz

 

Zwodzić samych siebie — mówi Pismo

dziś nazywa się się to racjonalizacją

 

Stałem się krytyczniejszy

i wyrozumialszy

wszak jesteśmy głupi

wszak jestem głupi

 

Swój świat wygodny

odmienne poglądy niebezpieczne

wiem o tym

dziś walczę o szacunek w sobie

dla absurdalnych myśli

intelekt nie dodaje godności

intelekt dodaje wartości

 

Gdyby zbawienie było gnostyckie

tylko dla mądrych

któż by się zbawił?

niech żyje dobroludzizm

niech żyje dobry człowiek

niech żyje dobro

w nas

 

już nie trzeba nawracać

aby uratować

już można rozmawiać

[Nikodem Adamski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Zapowiada się na świetną opowieść. Chętnie wysłucham każdego, kto przestał się utożsamiać z katolicyzmem z innego powodu niż przez działalność ojca Rydzyka.

[Nikodem Adamski]

@Kot Taki był właśnie Tomasz. Zabierał się do ogarnięcia rozumem wszystkiego. Z jednej strony znał słowo "misterium", ale Sumą starał się zamknąć niewypowiedzialne w słowa. A cierpienie jest takim misterium. Przeklinam je każdego dnia, a mimo tego nie pozbyłbym się nigdy żadnego cierpienia z przeszłości, bo ono ukształtowało moje dzisiejsze "ja". To jest dla mnie fascynujące, jak można chcieć zatrzymać w sobie coś, czego się nienawidzi i czego się lęka.