Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)
 
 
Ten dzień kiedy: 
sam ze sobą walczysz 
do samego końca 
nie przestajesz 
 
ale
 
wszystko co miałem zrobić zrobiłem
wszystko co miałem ogarnać ogarnąłem
nic nie muszę 
nie mam sił 
nie mam ochoty 
nic się nie chce
nic nie smakuje
ale może jednak 
obejrzę jakiś dobry film
ale nie chce się nawet włączyć telewizora
może przeczytam dobry wiersz
ale nie chce sie nawet siegnać po książkę
otworzyć laptopa
 
tym bardziej przecież nie będę się
brawurowo przemieszczał
z kąta w kąt 
ten rodzaj bojowej bezużyteczności
w jednym niewielkim pokoju 
nie ujdzie bezkarnie
nie nie podejmę się tego wysiłku
 
nie skończy się dobrze
przecenię swoje możliwości
czegoś sie zachce
niechcący włączę telewizor
sięgnę po książkę
otworzę laptopa
to stanowczo za dużo
uczepiłem się tej ostatniej szansy 
postanowiłem bezmyślnie 
gapić się w sufit zaryzykuję
położę się na łóżku z rękoma pod głową
 
w sumie sie opłaciło
nie poniosłem poważnych konsekwencji
jednak nie obeszło się bez drobnych strat
z kieszeni wypadły klucze
paczka papierosów
jakoś to przeżyję
sytuacja zatem z grubsza 
została opanowana
poczułem się bezpiecznie bezużyteczny
wydaje się w końcu pozbyłem się
wszystkich ambicji chęci na cokolwiek
kompletny koniec
niczego nie pragnę 
niczego nie oczekuję
tak jest dobrze
poddałem się
zarzuciłem kotwicę
 
delikatna bryza 
zakołysała moim statkiem
zamknąłem oczy
 
 
a może się kurwa coś przyśni
a może się kurwa coś przyśni,
 
Łódź, pierwszy dzień wiosny.
 

 

Edytowane przez dach (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Świetnie to opisałeś :) A brawurowe przemieszczanie się z kąta w kąt jest genialne :)

Każdy tworzący zna chyba stany przez Ciebie zobrazowane - ja znam :(. Pocieszeniem jest, że psychologowie twórczości nazywają te stany inkubacją, więc nic nie idzie na marne :)

Pozdrówka

Opublikowano

@Dag ostatnio jestem na biegu wstecznym. Tylko i wyłącznie. Robię bokami ale się tego nie wstydzę. Idę bokami do ludzi i nie udaję, jak tutaj większość grafomanów, niestety. Pzdr.

Opublikowano

@Dag Ja również Ciebie pozdrawiam. To bardzo słuszne, co napisałaś. To ja mam przyjemność czytać Twoje komentarze i nie tylko. Pokora charakteryzuje się tym, że człowiek nie ucieka od swoich słabości, a wręcz przeciwnie- robi z tego nawet pośmiewisko dla własnej osoby. Daje sobą poniewierać ale i też daje siebie. Jednj to rozszarpią, drudzy z równą pokorą przyjmą. Ech, pozdr. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Stukacz Zastanawiam się, czy nie warto byłoby rozbić to na kilka zdań, bo przy tak długiej frazie wiersz trochę traci oddech - choć klimat pozostaje mocny.
    • @kano Wiersz jest bardzo liryczny, miękki w brzmieniu, pełen tęsknoty - wszystko w nim płynie spokojnym rytmem. Zastanowiło mnie tylko jedno słowo: „szwędzą”. Wiem, że jest poprawne, ale ma dla mnie odrobinę potoczny, szorstki odcień i przez to wybija się z całej delikatnej tonacji wiersza. Może to tylko mój odbiór, dlatego zapytam - czy użyłeś tego świadomie, jako kontrast? Pytam z ciekawości, bo reszta jest tak subtelna, że to jedno słowo od razu zwróciło moją uwagę. Bo jeśli ma być koniecznie do rymu, to znalazłam jeszcze słowa błądzą  snują   krążą  migoczą przemykają
    • Kto powstrzyma ten czas Zatrzymaj, niech wszystko się cofnie Pragnę na nowo doświadczyć tej miłości Byłem z tobą w świecie pełnym miłości Nie zdążyłem poczuć siły miłości Kilka lat, jedna chwila i już cię nie ma Różowa gwiazda, nie my byliśmy dla siebie najcenniejsi Tańczyliśmy w życiu w zgodzie z naszym rytmem, rytmem miłości Zatrzymaj, wszystko już się zdarzyło, nieoczekiwany koniec Fotografie, pamiątki oraz wspomnienia pozostały Idźmy naprzód, ponieważ życie nie zatrzymuje się Zamknął się pewien etap życia, w sercu i pamięci nadal trwa Te dni i noce, radość w sercu, życie było cudowne Dziś serce ma kolor wyblakły, żyję wspomnieniami                                                                                                                                 Lovej. 2025-11-18                  Inspiracje . Czas wspomnień
    • @huzarc   dzięki bardzo. napadło mnie !!!         @viola arvensis   Wiolu.   wrażliwość i przestrach wpędzają człowieka w stany emocjonalne z których nieszczęśnik zdaje sobie sprawę ale nie może ich powstrzymać.   wtedy wybuchają wierszem.   ten nieszczęśnik to ja.   a ten kwiat......   już jestem spokojny.   pięknie dziękuję:)             @KOBIETA   Dominiko.   nie płacz :)                
    • @huzarc   Twój wiersz to poetycka wizja bolesnej przemiany która prowadzi do głębokiego poznania.   ostatecznie cykl przemijania (lutnia) nie jest straszny, lecz jest instrumentem który odbiera śmierci jej ciężar.   extra mocny !!!  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...