Zakochany Świetlik

[Dekaos Dondi]

w szalonym trzewiczku promień słoneczka

przycupnął w dziurkach

w poświacie waćpannie z włóczki zrodzonej

roznamiętnił  zaspane oczęta

 

czemu targasz sny me urocze

każesz  fruwać a jam nie skora

 

do tego chętnie

 

pospieszaj w objęcia gorącej gwiazdeczki

a ja w podzięce

placek upiekę tobie naprędce

 

jak mam skosztować wszak ust mi braknie

do twoich gałganków promień mnie kusi

jam dla twych łatek pożegnał słoneczko

przy tobie nie zgasnę

 

trep mnie nie zmusi

 

och ty podłużny źródle blasku

jakże cieplutko  łechcą twe słowa

aż moja włóczka się czerwieni

najjaśniejszy  mój świetliku

tak śliczna twoja mowa

 

lecz...wybacz

 

muszę wyznać tobie

miłość moją już związały

sznurowadła pobrudzone