Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gdy jechałem na twój pogrzeb

Wszystko we mnie drżało

Od grzesznych korzeni

po wolne w obłokach jaskółki

 

I ten świst…

To lawina czy huragan?

A może słodki śpiew cykad?

Obraz tamtego wybrzeża

 

Byłeś w każdej łzie radości

każdej kropli krwi, oczyszczenia

W pianie nienawiści

w pocie zaciśniętej pięści

 

przynosiłeś w darze bezcenny sen

dawałeś przekleństwo poranka

 

a teraz leżysz w tej trumnie

patrzysz, nie patrzysz?

Dyszysz jeszcze...

Chyba coś szepczesz, a może wołasz?

 

Wiem, chciałbyś znowu być jednością


 

Nie skoczę z tego klifu

do jeziora smoły

woła mnie ocean

 

Poczułem ciepły podmuch

gdzieś z błękitu fal rozbijających się

o szmaragdowe skały

 

czas już iść

Opublikowano

@Igor Osterberg aliceD Nie wymagam, nie krytykuję, nic nie robię. Daję Tobie kopniaka. Bo widzę, dostrzegam Twoje staranie. jednak nie oczekuj głaskania. Masz sporo do powiedzenia. Ja to wiem. wpierw musisz przebrnąć przez cyrograf. Oddać swoje i zapłacić swoje. Spłacić dług. Miło, że masz dystans. Że rozmawiamy, że ja taki niemiły. Ja to wiem. Spokojnie, nie spiesz, będzie dobrze. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za wyrozumiałość dla mej oschłości.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dzień dobry, czy może Pan już skończyć te geriatryczne wstawki... jest Pan pod moim wierszem na forum głównym nie na turnusie w Ciechocinku... Z góry dziękuję 
    • Kogo tyka genetyka? Genetyk powie, że każdego. Na szczęście są jeszcze poeci, którzy czasem rozkminiają system i wylatują z niego. Na Pe-gazie :)      
    • @huzarc Kosmiczny wiersz! Połączenie języka astronomicznego z głęboką intymnością. Wszechświat jest gęsty, zwłaszcza między dwojgiem ludzi.
    • @Leszczym Piękne historie o humanitaryzmie. W pierwszej - dwadzieścia lat terapii zajęciowej dla pacjenta. Niech się postara, niech udowodni, niech się wykaże. A my tu mamy test w szufladzie, ale ciii, nie zepsujmy zabawy. Bo po co od razu mówić prawdę, skoro można popatrzeć, jak ktoś przez dwie dekady tańczy do naszej muzyki? To buduje charakter. To uczy pokory. To... no właśnie, czego to właściwie uczy? Że system cię kocha? Że jesteś partnerem w dialogu? Nie, nie - że jesteś szczurem w labiryncie, a oni mają mapę. Zawsze mieli. Ale gdzie w tym zabawa, gdyby ci powiedzieli?   W drugiej - ćwierć wieku alimentów jako wyraz prawdziwej miłości rodzicielskiej. Dwadzieścia pięć lat systematycznych przelewów, dwadzieścia pięć lat bycia ojcem na raty. A potem test DNA jak prezent na zakończenie sezonu: "Dzięki za grę, było super, ale wiesz... w sumie nie musieliśmy się znać". See you nara. Z uśmiechem.   Bo o co chodzi w życiu, jeśli nie o piękne iluzje? O udawanie, że zasady są jasne, że prawda ma znaczenie, że wysiłek zostanie doceniony. A potem ktoś wyciąga kartkę z szuflady i mówi: "A nie, jednak nie. Ale fajnie było, co?" Bardzo ludzkie. Bardzo humanitarne. Bardzo... pouczające. (przepraszam za mój sarkazm, ale znam podobną historię)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...