Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wychowałem trójkę i dzieci mało słuchają, a dużo obserwują i natychmiast wychwytują rozbieżność miedzy wskazówkami a zachowaniem je dającymi w temacie. Pozdrawiam. 

Opublikowano

@Marek.zak1 Teoretycznie - bardzo szlachetne. Ale w praktyce... wydaje mi się, że ten "przykład", który usiłujemy dać dzieciom, to zawsze w pewnym stopniu jedynie poza wykreowana na potrzeby wychowania.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dlaczego, jeśli ja nie palę, to oznacza więcej, niżbym palił i pouczał o szkodliwości palenia. To, że nie palę nie jest pozą tylko wewnętrznym przekonaniem, ze tego robić się nie powinno. Pozdrawiam. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Palenie to taki prosty, oczywisty i jaskrawy przykład. Ale dzieci, jak sam wspomniałeś, dużo obserwują. A jeszcze więcej podświadomie - mimowolnie przejmując wady rodziców, z których sami rodzice nawet nie zdają sobie sprawy. To jedno. Zaś drugie - świecisz przykładam, dopóki dziecko nie spyta "a jaki ty byłeś w moim wieku". A na to już nie ma mocnych ;D

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jasne, że proste to nie jest, bo tu jest wiele wpływów na kształtowanie dzieci, z podwórkiem na czele, ale dzieci wychwytują fałsz, więc jeśli go dostrzegą w jednym przekazie, inne także będą kwestionowane. Jak mawiał klasyk: róbmy (przynajmniej) swoje. M

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tego jako rodzic właśnie boję się najbardziej - podwórka. Że wszystko dobre, co udało mi się wpoić dziecku, za sprawą kontaktu z "podwórkiem" pójdzie jak krew w piach. A to zaczyna dziać się już teraz, za sprawą przedszkola...

 

Nie wiem, co za klasyk to powiedział, ale złote słowa, zwłaszcza to "przynajmniej" ;D

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Klasyk Wojciech Młynarski, a "przynajmniej" to mój dodatek:). 

W temacie syna, nie jest proste, bo z drugiej strony jak bezkrytycznie przyjmie uwagi ojca, to znaczy, że dupowaty:).  

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Taki to paradoks intencji wychowawczych: chcę wychować indywidualistę DOKŁADNIE takiego, jak ja... :P

  • 3 tygodnie później...
Opublikowano

To jest bardzo ciekawe spostrzeżenie. W młodości chciałem być zupełnie inny niż ojciec, a z wiekiem stwierdzam, że się coraz bardziej do niego upodabniam. Geny to jedno, a wzorce zachowań gdzieś tam zawsze, choćby podświadomie, wnikają w człowieka. 

Opublikowano

No tak. "Najbardziej" podobają mi się życiowe nauki ojców udzielane synom w stanie upojenia alkoholowego. Tzn. nie synowie są upojeni, tylko ojcowie.

 

Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • śpiewy szepty rozmowy radość płacz i śmiechy jak poblaski odbicia z tej strony jeziora gdzie ton żaden nie cichnie lecz migoce świeci i zdaje się nie gasnąć nigdy nie mieć końca   niczym w tyglu pasiece gdzie wściekła wre praca a treść nikła przemienia się w jazgot i syki w którym jedno się w drugie stapia przeistacza dyszy dudni bulgoce i gorejąc kipi   wieczorem kiedy słucham odległej twej mowy spokojny choć zmęczony od dnia wrzawy wrzasku słyszę szum w którym ginie wołanie i spowiedź i ten syk sunącego nieuchronnie piasku
    • @Simon Tracy Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Lenore Grey Piękny i co najważniejsze dla mnie... mocno modernistyczny wiersz o miłości.  
    • bławatek chce śmiać się dorzecznie tu dźwięcznie tu tudzież grzecznie a kaczeńce nie chcą się kłaniać tu miłość się musi doganiać bratek zaś kocha się zawzięcie do rak oczywiście pnięciem a Lilie są słodkie niczym miód ożywcze jak to cud jeszcze te Konwalie chcą sobie śpiewać miałczeć i ciepłem dogrzewać jeszcze i róże wołają się na wskroś chcą sobie pachnieć dostrzegać niby coś a Tulipany nie chcą tej nagany za swój byt wybrany zaś Krokusy są złotem przykryte swym żółtym bytem a ten pan co złapał Jelenia szuka kwiatów od korzenia szuka miłości i radości aby się w cieple nosić z wdzięczności bo rodzi się moc dojrzewania taka to ludzka słoneczna mania bo rodzi się duża cierpka moc miłosna jak stokroć z stu proc i jeszcze stokrotka onieśmiela płatkiem zboża się wybiela jeszcze jej futerko zakochało wielki uśmiech darowało
    • Życia gasną jak żarówki. A ja tylko spaceruję po pełnych bólu i zapomnienia. Teraźniejszości Himalajach. Usiadłem pod półką szkieletów. Stąd prowadzą w przyszłość drogowe krzyżówki. Za każdym zakrętem czyha strach.   Trzeba nauczyć się żyć i zdychać jak bezdomny pies. Siedzieć cicho, gdy czeszą pod włoski. Czerpać ostatni dobytek z pustych kies. Wrosnąć jak pleśń w ten krajobraz miejski.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...