Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rzecz o grochówce ;)

Igor Osterberg aliceD
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Igor Osterberg aliceD

Igor Osterberg aliceD

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Ziemniaku – chciałeś tam żyć

w tej czarnej ziemi

łapiąc oddech przez rurki łodyg

oj, tak – kochasz swoją mogiłę


 

Strączku, jak dobrze ci z twoimi dziećmi

otulasz je swoją powłoką

twój dom pnie się w górę

ku słońcu

myślisz, że wydasz potomstwo

aby żyć wiecznie


 

Marchewko, kolorowa smukła

Zieleniejesz kępą swoich włosów

Wśród swoich braci i sióstr

Dobrze ci w tym stadzie


 

Biedny Ziemniaku, wyrwą cię z słodkiego snu

poćwiartują, bez litości

Naiwny Strączku życiodajny

przykro mi, ale cię rozprują

odbiorą potomstwo

Piękna Marchewko

zostanie po tobie skalp na śmietniku

po twoim smukłym ciele

zostaną tylko wspomnienia


 

a potem przyjdą po was żywioły…

woda, ogień

trupi chłód łyżki

bezlitosnej jak skały północy

i zostanie na koniec powietrze… to złe

 

 

@dach mam nadzieję, że się trochę uśmiechniesz ;)

Edytowane przez Igor Osterberg aliceD (wyświetl historię edycji)
3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Igor Osterberg aliceD

Igor Osterberg aliceD

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Bardzo dziękuję WAM WSZYSTKIM. nie spodziewałem się takich wpisów... Z drugiej strony jak mało jest poezji na temat jedzenia - nie to co w malarstwie...

1. tak końcówka... szukałem pomysłu na żywioł powietrza, a okazał się taki prozaiczny - i dlatego się zdecydowałem - idee ideami, a życie życiem...

2. a zastanawialiście się, że gdyby napisał to witarianin lub frutarianin (odmiana wegetarianizmu, gdzie odżywia się jedynie warzywami i owocami, których pozyskanie nie może zniszczyć rośliny macierzystej) - mogłoby to nabrać formy manifestu filozoficzno-etycznego? staram się być ustawny - jak kostka rubika ;)

@dach proszę Cię przestań... zainspirowałeś mnie do czego więcej niż ten wpis. zawsze będę pamiętał, że jesteś Ojcem/Matką Chrzestną pewnego dużego projektu, który w następnym roku postaram się zrealizować. Dziękuję...

"Śmiech niekiedy może być nauką..."

@Sennek o wypraszam sobie ;) - akurat jestem niezłym kucharzem i producentem domowych produktów - od kiszonych cytryn, przez wędzone chili po koreańskie pasty doenjang

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • GrimM
      Szkło

      Przez GrimM · Opublikowano

      I znów szkła pęknięcie słyszę, Na palcach ile już razy nie zliczę, I znów na rękach krwawię, Potłuczonym szkłem z lustra się bawię.   Krew cichutko kapie na podłogę, Czy więc to oznacza mą trwogę? Jednak w inny sposób to definiuję, Dla mnie lekarstwem na smutki i bóle.                                                                          ~GrimM
    • Corleone 11
      Dzisiaj (4)

      Przez Corleone 11 · Opublikowano

      - Już jestem - napisałam doń, przybywszy do umówionej kawiarni pięć minut przed ustaloną wspólnie godziną. - Czekam wewnątrz i... - celowo ucięłam myśl.     Wszedł do środka po kilku minutach uśmiechnięty, z telefonem w dłoni; widocznie przed chwilą dosłownie odczytawszy moją wiadomość. Podniosłam się na jego widok i wyszłam zza stolika. Schował szybko telefon i podszedł bliżej. Otworzyłam ramiona w czytelnym geście. Odwzajemnił go równie serdecznie.    - Też cieszę się, widząc ciebie - odpowiedział na moje powitanie. Musnęłam ustami  jego policzek. Uśmiechnął się lekko w milczeniu.    - Aha - pomyślałam.    - Może usiądziemy? - wskazał wybrany przeze mnie stolik. Przepuścił mnie przed sobą.    - Co ci zamówić i do której herbaty? - zapytał, otwierając menu.    - Nie chcesz wiedzieć, co u mnie? - odpowiedziałam pytaniem.    Uśmiechnął się po raz kolejny i palcem wskazującym leciutko dotknął czubka mojego nosa. Zmarszczyłam się radośnie.    - Chcę - odparł spokojnie - i za chwilę poproszę, abyś mi odpowiedziała. Najpierw jednak zamówmy to, na co mamy ochotę. Co zatem wybierzesz?    - Tę herbatę - wskazałam fotografię rozgrzewajacego napoju z dodatkiem plasterków pomarańczy i cytryny oraz wiśniowego syropu. I... - spojrzałam nań niepewnie.    - Mogę? - odwróciłam dwie kartki, zatrzymując się przy zdjęciach lodowych deserów z bitą śmietaną i waflowymi dodatkami.     - Pewnie - przytaknął i dodał:    - Pójdę za twoim przykładem.     Gdy kelnerka podeszła, aby przyjąć zamówienie, wskazał najpierw na desery, a potem na herbaty.    - Poprosimy dwa razy to samo - powiedział, spoglądając na oczekującą. Po czym, gdy tylko odeszła, przeniósł spojrzenie na mnie.    - Opowiedz mi - powtórzył prośbę tym swoim spokojnym tonem.     Po chwili, podczas której nasze spojrzenia się krzyżowały, poczułam, jak opuszczają mnie całe zdecydowanie i cała determinacja, a nachodzą zwątpienie i obawy.     - Dobrze, że nie wie, co chcę mu powiedzieć - pomyślałam szybko. - I o co poprosić. Ciekawe, jak sama zachowałabym się na jego miejscu... - błysnęło mi nagłe pytanie.    Gdy nadal milczałam, objął mnie i lekko przytulił. Odruchowo przytuliłam się do niego bardziej. Nie planowałam tego, wręcz nie chciałam, ale ni stąd ni zowąd okazało się to silniejsze ode mnie. Tak bardzo brakuje mi męskich dotyku i bliskości! Poczułam, że powoli odwraca ku mnie głowę. I kolejny raz obawę, jak przenika zimnem moje myśli i jak lodowatą dłonią ściska mi serce. Oby tylko nic powiedział, błagałam los w myślach. Oby nie odgadł...!    - Może jednak powiesz mi to, z czym tu przyszłaś - zaczął. - I zaproponujesz to, co najwidoczniej chcesz zaproponować.    Gdy nadal milczałam przytulając się do niego, palcami wolnej dłoni przeczesał delikatnie moje włosy.     - Oj, Aga...       Warszawa, 2. Lutego 2025 
    • FaLcorN
      noc

      Przez FaLcorN · Opublikowano

      @piąteprzezdziesiąte Myślę, że wypowiadanie się w czyimś imieniu jest niestosowne.. Nie interesuje mnie co Ciebie irytowało, co było zrozumiałe, co nie, a co jest teraz. Usuwanie swoich komentarzy to rodzaj manipulacji.. Skup się na literaturze skoro ją wyznajesz. Zachowaj te @piąteprzezdziesiąte dla siebie..
    • Gizel-la
      skazana na sukces

      Przez Gizel-la · Opublikowano

      @Duch7millenium dzięki za komentarz! Opisane w wierszu "typy" kobiet -  to jednak trochę inna "bajka"... One raczej patrzą daleko przed siebie. No, czasem pod nogi zerkną,  bo wiedzą, że w razie upadku muszą liczyć tylko na siebie. Pozdrawiam!
    • Jacek_Suchowicz
      życzenie

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      a jednak potrafisz - fajnie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      bywa że w głowie nic nie krąży lecz kiedy czytam cudzy wiersz wtedy przychodzą i nie nadążam stukam w klawisze i coś jest :))   wzajemnie - jutro na kilka dni wyjeżdżam - zamarzyły mi się ferie Dużo weny:))  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...