Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Wesołe Miasteczko jest kolorowe,

bez przerwy igraszki i śmiechy wokół.

Oferta rozrywek bije na głowę

to wszystko, co może wyjść na świat z mroku.

 

Na ścieżce przystanął samotny chłopiec,

"Co z tobą, chłopczyku? Dlaczego płaczesz?"

"Bawiłem się dobrze, teraz się boję.

Zgubiłem gdzieś mamę, zgubiłem tatę."

 

"Straciłeś nadzieję, że cię odnajdą?

Że przyjdą po ciebie, wezmą do domu?

Tu wszyscy wokoło tylko się bawią,

o dzieci troszczyć nie ma się komu.

 

Nie szlochaj. Popatrz... skaczą diabełki.

I żadne dzieciaki nigdzie nie płaczą...

Chodź ze mną, pomogę. Będziesz bezpieczny.

Zgubieni rodzice zaraz się znajdą."

 

Na młynie diabelskim wciąż śmichy-chichy,

a obok znów szlocha jakaś dziewczynka.

"Uśmiechnij się mała. Nie chcesz się bawić?"

"Tatusia i mamę chyba zgubiłam..."

 

"Na młynie diabelskim pewnie się kręcą,

w zabawie byś była tylko przeszkodą.

Masz tutaj cukierki. Chwyć mnie za rękę

i zaraz do domu ciebie odwiozę."

 

W Wesołym Miasteczku wciąż trwa zabawa...

Strwożeni rodzice szukają dzieci...

Anielska czy diabla była to sprawka,

w momencie gdy obcy przy nich się kręcił?

 

 

Wcześniejsze "Wesołe miasteczka":

 

https://poezja.org/utwor/170019-wesołe-miasteczko/

 

https://poezja.org/utwor/181233-wesołe-miasteczko-ii/

 

https://poezja.org/utwor/192592-wesołe-miasteczko-iii/

 

 

 

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Sylwester_Lasota Już widzę oczami wyobraźni to z...ane pokolenie młodych rodziców, którzy szaleją na rollercoasterze "Ekipy", a ich kaszojady ryczą, błąkając się w tłumie. Twój wiersz okaże się proroczy, zobaczysz.

Z uwag mam tylko jedną, maleńką: nie ma potrzeby dookreślać, że dziewczynka jest "mała" - to wynika już ze zdrobnienia słowa "dziewczyna" ;>

  • Sylwester_Lasota zmienił(a) tytuł na Wesołe Miasteczko IV (Zagubione dzieci)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ten też, w założeniu, miał być mocno metaforyczny, Agato :)

 

Początkowo tę kwestię wypowiadał w wierszu "obcy", ale jakoś mi to nie pasowało, więc zmieniłem na wypowiedź dziecka, jako skargę na świat dorosłych. Teraz zastanawiam się czy znów tego nie zmienić...

 

To prawda. Jako dziecko zostałem "zgubiony". Nie było to w trakcie zabawy, ale podczas powrotu z kolonii. Pomogli mi obcy ludzie, u których przespałem noc, a potem pomogli mi wrócić do domu. Niezwykle stresujące przeżycie dziecka. Ale wtedy to były też inne czasy.

 

Dziękuję za refleksję i pozdrawiam serdecznie :)

 

 

Bardzo dziękuję i również pozdrawiam :)

 

@Pi_, zmieniłem.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • liście spadały wolno jakby czas w parku się rozciągnął on siedział na ławce bliżej światła ona trochę dalej w półcieniu jej cień przeskakiwał między drzewami jego cień starał się go złapać ich słowa były tylko echem tak jakby park powtarzał je sam dotknęła cienia jego dłoni uśmiech który odwzajemnił był tylko blaskiem odbitym od mokrych liści wyszli z parku na zimną poświatę sklepowych witryn liście zostały za nimi jak stłumione wspomnienia rozmów których nikt już nie chciał kontynuować pozostawali obok siebie ale ich kroki należały do dwóch różnych światów ona poprawiała szalik on zerkał w ekran telefonu na skrzyżowaniu wybrali inne drogi ich cienie przecięły się na moment pod latarnią rozproszone w ciepłym świetle po czym każde ruszyło w swoją stronę i tylko przez sekundę wydawało się że jeszcze idą razem
    • zabrać w podróż niekończącą lotem tam gdzie sferycznie kule energii nitka po nitce jak babie lato, konstelacje połączeń   dziel mnie i szanuj niczego nie żałuj umarłem w tobie by żyć po kres   otoczyć w ramionach po kłębku dotoczyć nie wspomnień las w nim zatraciliśmy siebie na raz na dwa po trzy  fuzją uderzeń   przebacz i wskrześ na odchodne cześć bez zdrady bywa też źle   ukoić w harmonii przystanków bez pauz złowrogich pieśni bajka będzie długa wysoki dźwięk przenikliwy szum   wypadł trup ślady stóp prowadzą od morza    
    • @OmagamogaDzisiaj się czepiam. Wybacz. 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      j proszę. Sam mam problemy z ortografią a za czepialstwo ponownie przepraszam :-) 
    • @Tectosmith nie będę tu się nad tym rozwodził w internecie masz informacje oraz date reformy , cos mi się zdaje że jakoś z wojną razem . a pozatym prosto i jasno "tło" przez stulecia było tłómaczenie i ja tak to zachowam . i będę przypominał , celowe działanie nie jest ignorancją.  a jak pisze smsy to tez jest celowe dzialanie , po to zeby cos uswiadomic tym co sa zdolni to pojac .

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ty tez nie wygladasz najlepiej
    • @Migrena   ;))) oj Migrenko ! Dziękuję ale Tobie codziennie ktoś inny imponuje ;) chociaż wiadomo, mnie nikt  nie przebije ;))))   żartuję oczywiście :) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...