Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Niespodzianka


Rekomendowane odpowiedzi

Czas mnie zaskoczył

Płynie nieubłaganie

Zachowując w pamięci niektóre obrazy

 

Zdmuchiwał po kolei dni

Zbliżając nas do siebie

 

Pamietam 

Rozmawialiśmy wiele godzin dziennie

Spojrzeliśmy sobie w oczy

Trzymaliśmy za ręce 

Przeszliśmy dobre kilka kilometrów

Debatujący o tym 

Co poruszyliśmy przedtem 

 

Nie zmyśliłem tej historii

Tylko gwiazdy mają tę moc

 

Ktoś wsiadł na pokład drewnianej łódki

Wystruganej z kory przez anioła

Kibicując nam 

Zza mlecznych skrawków 

Porozrzucanych niezdarnie po niebie

 

Czas mnie zaskoczył

Wynagrodził Tobą obecnością

Pominięte modlitwy 

Dziecięce trudy 

Wehikuł uczuć 

Koralikami łez zdobiony 

 

Chcę nadal się unosić w bańce

Trzymając Cię za dłonie 

Oddając swoje serce

Słuchając Twoich kojących słów 

 

Działają jak morfina

Nie tylko na mnie

Ale na mnie szczególnie 

 

Przepłynę przez wrzącą lawę 

Tylko ze mną bądź

 

Klaudia Gasztold

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Jacek_Suchowicz @Hiala @sisy89 @andreas @Rafael Marius @Nata_Kruk @ja_wochen @poezja.tanczy Dziękuję wam@aff wszystkim za dyskusję i opinię na temat utworu.Słowo winkiel pasowało mi tutaj do koncepcji. Mam rodzinę na Śląsku, aczkolwiek nie są to rodowici Ślązacy osiedli tam lata temu i gdzieś tam miałam do czynienia z tym słownictwem pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • …i co z tego że stwardnienie rozsiane       nie kilka nie kilkanaście lecz prawie pięćdziesiąt lat z primary progressive   a mimo to zadziwiałaś spokój w zawiłościach przygaszony uśmiech  pogoda w jasnożółtej aurze   obok na stoliku wazon z kwiatami ssak medyczny i kompresy z włókniny    dzięki tobie uwierzyłem w moc rozwianych słów i wymownych spojrzeń w dni pochmurne co rodzą przeczucie że zrządzeń boskich nie da się zrozumieć                                      * mija siódmy rok gdy skrawek milczącej połaci uzyskał status ziemi świętej     niewiele się zmieniło a najważniejsze wciąż trwa     16.09.2024      
    • Za bardzo cicho czasem jest, stara dobra sztuka odeszła. Wróci jeszcze? Kto to wie. Zimno wszędzie, głucho wszędzie, zmrok się zbliża, bojaźń mi nie przystoi.   Dalej idę, a potem  pustka w głowie, jak na ulicach. Kocie łby tylko miauczą, bo im tęskno do klasyki  tak samo i mi.   Mistrzowie zniknęli, a jak żyją to są niewidzialni, dla ludzkich oczu.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Słodko :-)
    • @beta_b A ja myślę że ... Jest tu "coś" na zasadzie ... Lustra - każdy z nas ma taki "termin zmęczenia" czytając każdy przygląda się w sumie sam sobie . Nie odbieram tego jako "jęczenie"  Refleksja ...tak mi to w duszę wpadło

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Pięknie....
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...