Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Niewiem nawet co różne myśli

Perykles
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Perykles

Perykles

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

***

 

Facebook jest czystą kartą 
Nie tylko dla wierszy
Nie musisz w to wierzyć
Jeśli oglądałeś rozmowy w toku
Te lajki obiecujcie i powierzajcie
Ja dochowam tajemnicy
I nikt nie będzie widział na mojej tablicy

To rzemiosło jest trudne
A kiedy wydam tomik
Nie będzie go tutaj 
W końcu spełni się moje marzenie 
O byciu niewidzialnym
Nikt nie będzie mnie widział ani podziwiał
W końcu Pan Nikt dojdzie do końca
I skończy z papierem w ustach syreny

 

Moja próżność moja pycha
Witam na końcu i umieram bezgrzeszny
W kościółku przy ulicy "nie ma"
Taka moja aura dlatego że długo nie gotowałem
I nie widzicie mnie choć we mnie woda
Jak w rurach wodociągowych
Bez filtra trochę trudna zatruta

 

Jestem tylko człowiekiem
Który zapłakał w końcu
Z ciągłego nie lubienia

Pierwsza emocja to zazdrość
Druga zaraz po niej to kruchy żal
Sława przeminęła
Starość puka
Jestem ciałem które zeżrą robale
Trudno że mówię o śmierci
Czy to znaczy że nie kocham życia
Nie
Kocham i robale
Maluszki moje
Także istotne

 

Może moje prochy wejdą w morze
Może
Nie wiem
Już myślę nad moim testamentem
Każdym rozdanym uśmiechem
Lub twarzą pełną zadumy i smutku
Ale dzisiaj ładna dziewczyna
Uśmiechnęła się do mnie w tramwaju
Niesamowite wspaniałe
Zmarszczyła oczy jakby przez chwilę zobaczyła słońce
Powiedziałem jej milcząc
Też Cię lubię dlatego tu usiadłem
A jest na Ziemi trochę ludzi
I nie wszyscy mają tatuaże

Edytowane przez Perykles (wyświetl historię edycji)
2

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • przles
      Bajka o Złym Czarowniku i Wiedźmie ze Starego Lasu

      Przez przles · Opublikowano

      Razu pewnego    Zły Czarownik z pustką w złym sercu, napotkał Wiedźmę ze Starego Lasu.  Zakochał się od razu, po ludzku, bez pamięci i głupio.  Gdyż miłość jest rzeczą głupców i ludzi prostych.  Cierpiał okrutnie i podążał za Wiedźmą ze Starego Lasu. Która czyniła z nim, co z każdym głupcem.  Zły Czarownik zaślepiony, ukrył zło, zasypał pustkę, głowę schylił jałmużnie.  Lecz, innego dnia, pod innym księżycem, czarownik wstał.  Zaśmiał się okrutnie i odszedł. Gdyż nie dał Wiedźmie ze Starego Lasu swego zła, lecz swą głupotę.  Bez Wiedźmy którą uczyniłby królową u swego boku, odszedł by dzielić i rządzić. A wiedział że jego czyny zostaną wspomniane.  A zło nie daje drugiej szansy, lecz raduje się z porażki. Rządził czarownik i wielkie czynił dzieła.  A były one dekadencją, rozkoszą i pychą. Wiedźma ze Starego Lasu. Wróciła, do wiejskiej chatki, na kurzej nóżce.  By do końca swych dni.  Ogrzewać ciało, prostymi głupcami. Sycić.  Niezaspokojony apetyt.                                                                                                                               Koniec 
    • andrew
      Patrzę na ciebie...

      Przez andrew · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Alicja_Wysocka
      Naprawiacz

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Dekaos DondiA co, zaczęła się kampania wyborcza? Dobra, dobra, przed, to wszytko obiecać :)
    • nieporadnik
      Mokli wysocy cisi.

      Przez nieporadnik · Opublikowano

      Ot, na padlinę dowala wodę Nil. Da pan to?  
    • Natuskaa
      trzy sowy

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Bajki są bardzo interesującym narzędziem... niezwykłym. Moje najwcześniejsze próby z poezją wychodziły od bajek. Widocznie gdzieś we mnie siedzą jakieś szablony.   Dziękuję Ci za komentarz. Przyznam, że o czymś mi przypomniał. Pozdrawiam :)   Dziękuję za odwiedziny i miły komentarz. Pozdrawiam :)   Kiedy pisałam ten wiersz, zawiesiłam się (nie napiszę w którym miejscu), potrzebowałam pomocy wizji... oglądałam więc zdjęcia sów: ich dzioby, pazury, oczy. One są takie dostojne, trudno je zmieścić w codzienności, jest w nich coś nieuchwytnego... jakaś głęboko skrywana tajemnica.  Cieszy mnie, że końcówka przypadła do gustu. Lubię dobre zakończenia.   Dziękuję za rozwinięcie mojej myśli. Pozdrawiam :) 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...