Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Życie to taśmociąg

przewożący różne gatunki cierpień

 

Czasem

a przekonałem się o tym

pozornie tylko przypadkowo

kilka nut pełnej piersi szczęścia

gram niewiele ekstaz

mały pojemnik sensu

chwile krótkie, co miały trwać wiecznie

miłość, co znosi wszystko

Kogoś, kto usensawnia ból

 

Życie to cierpienie

nie tylko

zbieg okoliczności

nie zawsze

 

Odrzucam broń

pojedynczego rażenia

wolę zarażać wszystkich

Tym Czymś

co zaprasza rozkazem

by z łóżka wstać

czynić małe rzeczy

ogromnych rozmiarów

kochać tych

co nie zasługują

zaczynając od siebie

Opublikowano

@Nikodem Adamski Tak sobie myślę, że chyba jednak jest to zbyt pesymistyczne podejście. Życie to zbiór dobrych i złych momentów. Nawet jeśli jest okres zły, to po nim będzie i dobry. Nawet wlokący się zły ma jaśniejsze plamki jak się zastanowić. Czyli założenie jest według mnie błędne. Oczywiście jest to moje własne zdanie. Pozdrawiam :)

Opublikowano

@Nikodem Adamski W momencie cierpienia tak, ale pod koniec jak sądzę peel wychodzi z etapu cierpienia, a przynajmniej dochodzi do takiej decyzji psychicznie według mnie. Wtedy włącza się myślenie i umysł ma czas na postrzeganie czegoś więcej niż cierpienie.

Pozdrawiam :)

Opublikowano

@Nikodem Adamski Tak sobie pomyślałam, stąd dalsze moje analizy. Również nie zawsze było u mnie różowo, więc jestem w stanie się wczuć w przeżycia peela. Oczywiście każdy człowiek jest inny, sytuacja też, ale mimo to pewne zasady istnieją. Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Tak, to prawda. Z tym, że osoba w głębokiej depresji nie pisze wierszy.  Nic nie robi. Nawet umycie głowy to czasem czynność ponad siły. Ale ten wiersz jako opis osoby obserwującej z zewnątrz bądź osoby, która przeżyła i dobrze pamięta (a to czasem nie występuje ) to ok. 

Opublikowano

@iwonaroma 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W depresji agonalnej nie, ale w depresji wysoko lub średnio funkcjonującej już tak. Poza tym, to co nazywamy depresją to nie tylko depresja kliniczna, ale także trwająca przez dłuższy czas pustka egzystencjalna połączona z "bólem istnienia". Ta jest mi znacznie bliższa.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @andreas Witaj Andrzeju, chyba się przepoczwarzam, troszkę na biel, troszkę na prozę, jakąś hybrydą się staję. Chyba lubisz ogrodowe prace, mnie tak mocno przymuszali, że teraz wystarczą mi kwiatki w doniczce lub ba balkonie. Te z balkonu zdjęłam i tak, bo wiatr u mnie tam  harcuje jak na Łysej Górze i zabiera płatki kwiatom - to dla mnie nie ma sensu. Pozdrawiam wzajemnie :)
    • @FaLcorN a ja jeszcze taka nieogarnięta... mam nadzieję, że zdążę ;)
    • @StraconyI to większość z nich. Bywa,że chciałbym swoją seksualność zmienić z hetero na homo i to właśnie z tego względu, ale jakoś nie mogę... Pozdrowionka.
    • @Migrena Wstydzą się oczu jeziora,                       pluskiem wody... nas woła! Pozdrawiam, wydaje się że patrzy?
    • Miłość! - jak jedwab - na ciele - spojrzeń, miraży nieskończenie wiele. Kwiaty majowe, głowa pochylona Szuka w Twych rysach rysu Apollona.   W objęciu, w uśmiechu, wśród gier, słychać cichy szelest, tylko cichy szmer, wśród słońca fanfar, wśród dzwonków, wśród tanów, tętni i wybrzmiewa pieśń wiosny łanów.   Dech rozedrgany a dłonie zwilżone, usta rozwarte a oczy zmęczone. Wzrokiem wodzimy po całej przestrzeni, sobą - jak ułomkiem chleba - karmieni.   Biel skóry, czerwień - wyrwana przed ciało, cisza świata, co krzyczy - mało, mało! Zerwać, wyszarpać, napoić, ukochać, zjednoczyć się, by potem znów szamotać.   Dwa pawie, pazury, mrok i tortury! Światło! Ach - to już! I choć nad rankiem słońce blaskiem wita, wśród nocy Erosa róża zakwita.   Porzuć myśli, porzuć słowo! Tylko w szeptach, różę pochwyć kurczowo - rwij ją w szale, chciej wyszarpać jej słodycz! Tylko gniew zachowaj - i krzycz!   12/02/2025
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...