Księżycowa

[Arsis]

Noc…

 

Znowu przyszłaś, przemieszczając się w szale zapomnienia… — okryta białym suknem…

 

Gdzieś — w głębi domu — donośne gongi stojącego zegara — wybijają drugą…

 

Migotliwe

płomienie

— kapiących świec…

 

… ruchliwe

cienie —

na

suficie…

… ścianach…

 

… — podłodze…

 

Przechodzę

z pokoju

— do pokoju…

 

A w każdym — milczenie przedmiotów…

 

… marmurowych popiersi…

Portretów

w pozłacanych ramach…

 

Falujące płótna

pajęczyn —

przesłaniają

— obojętne twarze…

 

… wstrząsa gorączkowy chłód…

 

To ty — omiatasz mnie włosami i wzrokiem… — wypełniona pięknem zbolałej śmierci…

 

Kocham cię…

Słyszysz?

 

Jedyna moja…

 

… księżycowa…

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2021-06-29)

 

 

 

 

[Somalija]

@Arsis no, powiem Ci pierwszy raz czytam Cię w tak odważnym wierszu...

[corival]

@Arsis Przepiękny obraz wyświetlił mi się przed oczami. Przyznam, że mam w zasadzie trzy wyobrażenia, więc wiersz jest wieloznaczny.

Niewiele słów, mnóstwo za to wielokropków, pozwalających na pracę wyobraźni. Jak zawsze.

Pozdrawiam :)

[Antoine W]

@Arsis dla mnie - sonata księżycowa...

[Arsis]

@Gosława cześć, renata...

[Somalija]

@Arsis Dobry wieczór,  widzę że  jesteś zabiegany, nie nadążasz odpowiadać

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. Gratuluję oznaczenia wiersza .

[Arsis]

@Somalija tak, jestem zabiegany, leżąc w poduszkach mchu... wdycham woń żywicy, ziół, ściółki... ukrywam się w paprociach, nie znajdziesz mnie...