Czyni ziemię poddaną

[corival]

Śmierć jednej gwiazdy nie oznacza końca,

wicher Wszechświata niesie w krąg atomy,

znajdują dom nowy na innym już krańcu.

Dar życia na Ziemi nasieniem kosmosu.

 

Dziećmi gwiazd jesteśmy, od gwiazdy zależni,

ze światem roślin związani niewidzialną nicią,

bystrzy obserwatorzy Słońce bogiem zwali,

na cały glob świecące promienne oblicze.

 

Rośliny zachłannie chłoną światło z nieba,

rosną na piachu, glebie i w rozlicznych wodach,

uboczny produkt oddechu impulsem dla życia,

rozbiegły się zwierzęta, przyraczkował człowiek.

 

Najmłodszy w szeregu, panoszy się wszędzie,

we własnych oczach panem jest na Ziemi.

A przecież... zginą rośliny, zginą też zwierzęta,

na koniec umrze Homo, nie przetrwa samotnie.

[Marek.zak1]

Trafne przesłanie w dobrym wierszu. Pozdrawiam

[corival]

@Marek.zak1 Cieszy mnie, że doceniłeś. Pozdrawiam :)

@Dag Ja tam tylko skromnie starałam się wbić w ramy wiersza krótką wiadomość. Pozdrawiam :)

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - pierwsza super sprawa - 

                                                                 Pozdr. uśmiechem.

[corival]

@Kot Ważne, że jednak przeczytałeś, przeanalizowałeś i dałeś znać, że przesłanie jest czytelne. Dziękuję. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Miło mi, że znalazłeś w wierszu coś dla siebie. Dziękuję za czytanie. Pozdrawiam Waldemarze :)

@Michał_78 Ano właśnie... cieszy mnie, że to zauważyłeś. Dziękuję za odwiedziny i pozdrawiam :)

[corival]

@MIROSŁAW C.@heks@emwoo@Natuskaa@huzarc@Sennek Dziękuję Wam za odwiedziny, czytanie i pozostawiony ślad. Pozdrawiam :)