The Visitor

[Arsis]

Oślepia mnie dzisiaj bardzo pomarańczowe, zachodzące słońce… Pot ścieka mi z czoła…

 

Otaczają dziwne projekcje…

Jakieś obrazy

dawno minionych epok…

 

Jestem tu, albo gdzie indziej… Pomiędzy sennym widzeniem a otchłanią przeszłości…

 

Napastują widma,

chowające się

w smugach cieni…

 

W wywołujących

efekt stroboskopu

— ostrych prześwitach…

 

… dwa małe okna na piątym piętrze starej kamienicy…

 

Spójrz,

Elijosie…

 

Widzisz?

 

Tam zatrzymał się czas,

który dręczy

— moje zmysły

 

… małe mieszkanko z czasów Carskiej Rosji…

 

Jakiś wewnętrzny ruch…

 

Czyj?

 

Czy to ty, Sonio Siemionowno?

Czy twój pijany na umór ojciec,

Marmieładow?

 

Dlaczego płaczesz?

 

… jakaś postać —

przytknęła

smutną twarz

— do zaplamionej szyby…

 

Dokąd mnie prowadzisz, Elijosie?… Czuję lodowatą dłoń na ramieniu…

 

Wąskie,

kręte,

drewniane schody…

— wiją się w nieskończoność…

 

… mżące drobinki kurzu przesuwają się przed moimi oczami…

 

… ogłuszająca cisza…

W uszach

— piskliwy szum…

 

Dokąd mnie

prowadzisz?

 

Twój dom…

… zapętlony czas…

 

Drzwi zamknięte na kłódkę…

 

… nasłuchuję… — milczenie ściska pulsujące skronie…

 

Rozpływasz się…

 

Przez otwarty

lufcik —

wpada promień

— drżącego światła…

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2021-06-18)

 

 

 

Edytowane 19 Czerwca 2021 przez Arsis (wyświetl historię edycji)

[Michail]

@Arsis

Wiersz jak promień światła w poincie - drżący i jasny. 

Z Przyjemnością.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Sobotnio i serdecznie.