słodko-gorzki

[GrumpyElf]

w ciemne jesienne

zwilgotniałe jutrzejszą rosą popołudnie 

na rozstaju ścieżek

podarowałam czekoladki 

 

zapakowane w szkatułkę

owiązane kokardką

mały butik miłości

 

wybrzmiałą ciszą

chwilę później

szłam w przeciwnym kierunku

do tego gdzie zostałeś

wryty w ziemię

 

odchodzę

a jeśli to robię

to na zawsze

 

miejsca w których 

istnieją kuluary 

historie piszą się 

dzikim nurtem

za plecami 

 

nie chcę tak 

 

alejki w parku są pojemne

ugoszczą wszelkie emocje

 

korzystaj 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 16 Czerwca 2021 przez GrumpyElf (wyświetl historię edycji)

[corival]

@GrumpyElf Niby smutne wydarzenie, w końcu przecież rozstanie, ale z jaką klasą... tyle tu przestrzeni, natury i spokoju, że emocje faktycznie mają się gdzie rozpływać i zanikać. Nie biją falami, nie bryzgają, nie chłoszczą. 

Bardzo mi się spodobało takie przedstawienie sytuacji. Pozdrawiam :)

 

[Gość Radosław]

@corival  @GrumpyElf Może już się wypaliło? 

Zgoda i gotowość do rozstania -  tak to czytam. 

Troszkę głowię się nad wymową ostatniej sekwencji utworu. 

 

Pozdrawiam. 

 

[Leszczym]

@GrumpyElf cenię Twoje wiersze, chyba właśnie za spokój i pewną dozę afirmacji. To też jak najbardziej wartościowa rzecz mi się wydaje:))

[Gość]

@GrumpyElf Jesień, parkowe alejki, rozstania, smutek... Cóż, kto z kim przystaje - takim się staje. Nie, żebym narzekał ;D

[Czarek Płatak]

Ha, bardzo, bardzo to 'goodbye' 

No, a dwa razy się nie wchodzi. To jedna z moich żelaznych zasad. 

High 5 LA woman :)