Żałoba

[Jo Shakti]

Żałoba nie odejdzie wraz z jesiennym deszczem

Nie rozweseli jej bitwa na śnieżki

Wiosną nie zakwitnie nadzieja

I nie będzie wygrzewać kości

W promieniach lipcowego słońca

 

 

Czas nie zapomni

Wygładzi ostre krawędzie

W sercu wydrąży pustkę

w której skraplać się będą łzy

Mimowolne

 

 

Czarny kot usiądzie na kolanach

(Bardziej wiarygodny

Niż łagodny uśmiech sąsiadki

Czy ciepły, majowy deszcz)

Jedyny przyjaciel

 

 

Zgorzknieję od tej goryczy

Zamknę się na cztery spusty

I w swojej samotni

Przeglądać będę taśmy wspomnień

Wciąż od nowa

 

 

Powiedzą: tak dłużej nie można!

Najwyższy czas odpuścić...

A ja przez zabrudzoną szybę

Pokażę im środkowy palec

I wywalę język

 

 

W końcu pójdę znaną mi ścieżką

Wśród łąk zwyczajnie stojących

Nazbieram chabrów i maków naręcze

Pogodzę się z tym, żeś odszedł

Nie w zapomnienie – lecz ciałem

 

 

Gdzie grób Twój

Gdzie słowa wykute w kamieniu

Edytowane 14 Czerwca 2021 przez Jo Shakti (wyświetl historię edycji)

[[email protected]]

@Jo Shakti Nie skomentuję bo mnie nie stać.
 

Pozdrawiam Jo.

[Jo Shakti]

@Miro-sław Dzięki za komentarz i seduszko. Dobre spostrzeżenie, emocje zawarte w tym wierszu lekko przerysowane... Kiedy żałoba nas przerasta... Pozdrawiam

@[email protected] Dzięki za serducho. I ja pozdrawiam. :)

[Gość]

@Jo Shakti Żal i melancholia, ale mimo wszystko ujęte w nieśmiały uśmiech - idealny klimat, uwielbiam! Tylko te wielokropki, tyle ich tutaj, a niczemu nie służą. Nie psuj świetnego wiersza zagrywkami typowymi dla nieszczęśliwie zakochanych nastolatek! Bo - wybacz - tak mi się kojarzy stosowanie wielokropków w wierszach, w takich utworach takich autorów widywałem ich najwięcej.

[Jo Shakti]

@error_erros Dzięki za cenną radę, oczywiście wybaczam. ;) rozumiem, że mimo to wiersz przypadł do gustu

Edytowane 14 Czerwca 2021 przez Jo Shakti (wyświetl historię edycji)

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo!

[corival]

@Jo Shakti Doskonale udało Ci się oddać kolejne fazy bólu po kimś, kto odszedł. Rozpacz i zamknięcie w sobie, wspomnienia, a w końcu coś w formie buntu, odreagowania. Aż wreszcie poszukiwanie spokoju, ukojenia w naturze.

Bardzo mi się podoba... Pozdrawiam :)

[Jo Shakti]

@corival Dziekuję za komentarz, sprawiłaś mi przyjemność. Myślę, że tylko my sami możemy zdecydować o tym, kiedy jesteśmy gotowi na zakończenie żałoby. Pozdrawiam Cię cieplutko ;)

[Gość Radosław]

Mogę podpisać się pod tą refleksją  - ból w relacji ze światem. Podpiszę się również pod formą. 

Pozdrawiam.  

[dach]

@Jo Shakti Domyślam się, że to bardzo osobista Twoja poezja. Bardzo ładna jest zwrotka z kotem. Z przyjemnościa przeczytałem, jak też nie z przyjemnością zasmuciłem. Pozdrawiam.