Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Poszły konie po betonie

zwiędły kwiatki we flakonie

on nad wierszem tym to siedzi

i nad treścią wciąż się biedzi.

 

Zamiast weny jakieś licho

podpowiada mu zbyt cicho

więc nie słyszy, co to plecie

ciężko, ciężko żyć poecie.

 

Gdy samotny, opuszczony

nawet wsparcia brak u żony

i dostępu do kielicha

wobec tego smutno wzdycha.

 

Czas nie lubi stać w impasie

więc czasami w międzyczasie

pan poeta coś zajarzy

i znów uśmiech ma na twarzy.

 

Kończy piątą zwrotkę właśnie

i za chwilę pióro trzaśnie

w kąt lub pod stół, pod kozetkę

bo przygruchać chce poetkę.

 

Z tej radości w przestrzeń pustą

wstawił wiersza zwrotkę szóstą

i jak chłop zakrzyknął - basta,

jak na podryw to do miasta.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W tym to wersie jakieś licho

pierwszą z liter mi ukradło

doczytałem to do końca

i zdziwienie mnie dopadło.

 

Chłop leciwy i niejedną

z póz zaliczył w tym temacie

ale żeby r... (obić) głową

tu z pewnością mi przyznacie

 

rację, że to niemożliwe

i z pewnością nierealne

bo tych technik nawet nie ma

gdy stosunki są oralne.

 

Pozdrawiam :)

 

Opublikowano

@dot.

Kilka dzielnic wokół mojej

Twoja nie wiem, z której strony

wobec tego jestem w środku

jako władca napuszony

 

bo choć to nie środek miasta

ale także nie zadupie

a gdzie leży Twa dzielnica

napisz, choć na jakimś słupie

 

nogi schodzę a odnajdę

słup czy nawet mały słupek

albo nie będę szukał

nie to robi jakiś głupek.

 

Pozdrawiam :)

Opublikowano

@corival

Zawsze się znajdzie jakieś lekarstwo

albo zaradczy środek na troski

wystarczy tylko przekroczyć miedzę

a wtedy wena z sąsiedniej wioski

 

jeszcze niebrana nigdy w obroty

chętnie obsłuży poety żądze

lecę po bimber i przed południem

mieć nową wenę, na pewno zdążę.

 

Pozdrawiam :)

 

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec

O, no doprawdy nie pomyślałam,

o wenie bardzo poety stęsknionej,

w sąsiedztwie która będzie mieszkała

i nie chcę widzieć reakcji żony.

 

Fuj, co tam bimber podłej jakości,

lepsza jest pomoc zacnej nalewki,

pigwa, piołun, cytrynka i inne nowości

połechcą smak, moc też nie od przelewki.

 

Pozdrawiam :)

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec

Bywa, że pomroki dziejów

skądś wywlecze z zapomnienia,

dawnych bogów, świętych gajów,

inne dusze wydrze z cienia.

 

Mija ludzi, widzi mroki, żale

i humory, i radości bytów ludzkich,

ubrać w słowa, w kwiaty całe

przyozdobić żywot krótki.

 

Pozdrawiam :)

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec

Tak od serca i od ducha, i od oka, i od ucha

pisze wiersze cny poeta,

który weny mocno słucha,

bo frechowna to kobieta.

 

Lepiej słuchać kiedy przyjdzie,

bo z szukaniem jest jak z igłą,

szepcze cicho, ale zwinnie

może zniknąć. Nakłoń ucho.

 

Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Sylwester_Lasota Dziękuję, że zajrzałeś tutaj, no popatrz na co mi przyszło :) Mam kilka historyjek z mojego ogródka, postanowiłam je spisać. A niech tam sobie będą.  :)
    • @Naram-sin jesteś tu świeżakiem a już w piórka obrastasz ? Nie wiesz, że inwersja jest środkiem stylistycznym a skoro jest to można ją stosować w wierszach ?A rytm? Pisać wiersze jest sztuką ale umiejętnośc ich czytania chyba jeszcze większą.Napisz swój sonet.Poczytamy i ocenimy domorosły krytyku.
    • @Sylwester_Lasota A ja od zawsze wolałam pisać, Szukałam eleganckich papeterii, znajomi przywozili mi z zagranicy, przecież nie mogłam pisać na jakiejś kartce, wyrwanej z zeszytu, może jeszcze postrzępionej. Któregoś roku, będąc w Zakopanem, poznałam chłopaka, wymieniliśmy się adresami i on zaczął do mnie pisać. Może w tych listach nie było nic ważnego, ale w każdym, na końcu przysyłał wiersz. Nie swój, ale zawsze podpisany przez autora. Po czasie, już zaczynałam czytanie od ostatniej strony, wszystko inne nie było tak ważne, jak wiersz. A wiersz, zawsze dotyczył relacji damsko - męskich, był tęskny, ciepły i jakby do mnie czy dla mnie, no i od niego. Też chciałam dołączyć przy odpisywaniu jakiś wiersz, ale nie miałam żadnej poezji, za wyjątkiem  - Wybór pism Mickiewicza, choć książek w domowej bibliotece sporo - ale nie było poezji. Od tamtej pory zaczęłam szukać i kupować tomiki wierszy. Wszystkie czytałam po kolei, a na ostatniej stronie tomiku, zapisywałam na której stronie znalazłam to, co by się nadało.  I już nie było mi smutno, że nie mam nic dla niego. Po pewnym czasie, zaczęłam się zastanawiać czy nie dałabym rady sama napisać, czegoś od siebie.  I tak się zaczęła moja przygoda z pisaniem.   Dzięki Sylwestrze, pozdrawiam serdecznie :)
    • Wyszli chłopi zboże kosić, przechodząc obok krzyża  modlitwę w ofierze złożyli.   Człowiek kijem chmury  przesuwa, niech świeci słońce i w pracy im towarzyszy.   Wielki ptak powoli opada jego ogromne szpony wbiły się głęboko w ziemię.    Tutaj zostanie i wychowa  pisklęta, kiedy dorosną  razem daleko odlecą.    Na skrzyżowaniu stary krzyż stoi, któremu złamało się jego wiekowe ramię.    Pójdą chłopi jak co dzień, rankiem ze śpiewem ptaków i modlitwę w ofierze złożą.   Ktoś ręce podniósł do góry, nad łanem zboża wypowiedział doniosłe słowa.   Za starym krzyżem zboże stoi pod złamanym ramieniem  wieniec z kłosów żyta złożyli. 
    • Świetny tekst Alu.   Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...