Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Heroiczne ptactwo

corival
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

corival

corival

Opublikowano
Opublikowano

Za czujność nagroda, 

za lenistwo kara. 

Lud zmożony zmęczeniem 

o pustym żołądku. 

 

Usnęli wszyscy, 

ludzie i zwierzęta 

po zgiełku bitwy, 

gubią czujność całą. 

 

Galów niesie w górę 

nadzieja zwycięstwa,

serca rosną stromo,

razem z wysokością.

 

Święte ptaki Junony 

czuwać nie przestały, 

rozlicznymi głosami 

budzą śpiących ludzi. 

 

Atak odparty skutecznie, 

czas na triumf, radość. 

Nagrody i kary tradycją 

w długie pokolenia. 

 

Psy zawiniły bardzo, 

prac nie wykonały,

kara surowa spadła, 

zabito je wszystkie. 

 

Ptaki bogini Junony 

symbolem zwycięstwa, 

w lektykach obnoszone: 

gęsi kapitolińskie.

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nata_Kruk
      ***

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

            dni nie kończą się tak szybko       póki żyjesz trwasz oddychasz       gdy zwiśniesz spadnij w nurty       w których miłość też rozkwita   Bardzo ładnie napisałeś, fajny tytuł.
    • Patixson
      Mgła w myślach

      Przez Patixson · Opublikowano

      Dzień długi, kolejny. Bez tytułu, smaku, treści. Smutny, ciasny, tłoczny  ode mnie samej. Wisi jak mgła między ścianami.  Leżę. Siedzę. Nie ruszam w dal. Czas przemyka bokiem,  nie pytając, czy go potrzebuję. Wczoraj? Jakby było tym samym, co dziś i jutro. Bez znaczenia czasu, godziny, pory. Ciężar ciała?  Bardziej myśli. - Zamykam oczy, w głowie tysiące miejsc, zdarzeń, twarzy. Jestem wszędzie jednocześnie,  lecz niespójnie, chaotycznie, bez porządku zdarzeń, lat i ludzi. Bywam w miejscach,  gdzie działy się początki przygód, gdzie coś się zaczynało lub kończyło. Przemyślam, rozmyślam, wymyślam wersje, które mogłyby się zdarzyć. Jeszcze bardziej  budując korek w głowie. - Znam wielu ludzi. A może ich nie znam? Twarze obce, choć znajome. Bliskie, lecz z innych światów. Nie do mnie, albo ja nie do nich. Nie pasuję. Lub nie chcę pasować?  Chcę nowych słów. Spojrzeń. Dotyku. Braku lęku. Ciszy bez chaosu. Lecz jestem sama, ze świadomością, że nawet wśród ludzi czuję się inna, obca. - A ja? Szukam. Lecz nie wiem czego. Może siebie? Czasem... Czasem czuję delikatną woń w mgle szarej, przebłysk różu w płomieniach ognia, na głębokim morzu. Śmiech. Taniec. Muzykę. Smak ciepła -  ciepła bliskich. Jeszcze chwilę tu pobędę. Daj mi chwilę. Poszukam. Pomyślę.
    • Nata_Kruk
      Pod_uszka

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz... wywala mnie z mojego okienka.. nic nie rozumiem. a kleiłam wersy...         chłop w podwórzu - kulturysta ? - w klatce kury gania       to dlatego ciągle brudna no i fetor.... "leci"... ;)       w wyobraźni przędzie nici - by tak przepiórzyca jakaś       ale całkiem na poważnie - woli kury macać   czas ucieka, ale idźmy z nim.. w parze... :) pisząc np. riposty na nasze wierszyki... mnie nie zawsze myśli po torze rymów idą. Jacek, dzięki.  
    • Nata_Kruk
      Gorzków cz. IV

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... i mnie się taki podoba.
    • Nata_Kruk
      Gorzków cz. III

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Dołączam do pochwał.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...