Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wycieczka do Disneylandu


Rekomendowane odpowiedzi

na grunt wydzierżawiony
pod prawdziwość kreskówek
przychodzą jacyś z innej bajki
ludzie

 

ich krwiobiegi płuca
świszczące oddechy
to tutaj niemodne metody
i przestarzały sprzęt

 

tylko jako gapie lub
dłonie do pacynki
rusztowanie bohatera

 

wyrywają z konturów
fikcję malowaną
z odroczonym do ekranu
THE END

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Anna_Sendor Bardzo wnikliwy wiersz, pisany z pozycji cichego obserwatora. Podoba mi się nawiązanie do oryginałów tej całej maskarady, czyli filmów Disneya. Odwiedzamy Disneyland żeby zanurzyć się jeszcze głębiej w iluzji, jaką poznaliśmy na ekranie. I ten zwrot "z innej bajki ludzie" - cudowny kontrast :) 

Dziś mam chyba dzień dygresji, więc i tu sobie pozwolę. Kiedyś w Disneylandzie zwróciłam uwagę na chłopaka, który zamiatał liście i ułożył je na kształt Myszki Miki - kompletnie mnie to zauroczyło, podeszłam do niego i długo rozmawialiśmy. Twierdził, że to było z odruchu serca, a nie jakieś odgórne zalecenie. Od tamtej pory pytam się znajomych, którzy byli w Disneylandzie czy widzieli żeby któraś z osób sprzątających to robiła. Jeszcze się nie zdarzyło, aby ktoś odpowiedział twierdząco. Dla mnie było to zdarzenie cudowne, które noszę w pamięci jako wizytówkę potęgi marzeń w jednostce i radość z pracy. Dodam, że pracownicy w Disneylandzie są skandalicznie nisko opłacani. Mam nawet zdjęcie Spencera (tego gościa), chętnie wkleję :D 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@[email protected] Dziękuję bardzo za czytanie i komentarz. Jako dziecko uwielbiałam Disneya, chciałam tam jechać (nie udało się, niestety), natomiast często wyobrażałam sobie to miejsce. Potem wróciłam do tych wspomnień jako dorosła, natomiast ta przestrzeń przetworzona przez dorosły umysł wydawała się już inna, stąd ten wiersz. Pozdrawiam i życzę spokojnego wieczoru.

@GrumpyElf Opowiedziałaś mi przepiękną historię, wielkie dzięki. Tak, wszędzie zdarzają się niezwyczajni ludzie - w pozornie najbardziej zwyczajnych sytuacjach. Chętnie zobaczyłabym tego człowieka:). A temat skandalicznych płac... Cóż, według mnie niewolnictwo to wcale nie jest śpiewka przeszłości. Nasze czasy potrafią tylko bardziej dyplomatycznie pewne rzeczy nazwać i zachować pozory. Serdecznie pozdrawiam.

@Dag Moich synów też w tamte rejony nie ciągnie. Nawet kiedyś z mężem zapytaliśmy ich, czy chcieliby pojechać. Stwierdzili, że wolą pokopać w piłkę z sąsiadami w tym czasie:). Pozdrawiam i dziękuję za komentarz:).

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...
Gość Radosław

Zderzenie światów. Odtąd mam nowe pytanie. nie > co bajki wnoszą do naszego życia? Tylko, co my wnosimy (od siebie) do bajek? 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A przytoczony moment,  napełnia uśmiechem i otwiera oczy. 

 

Pozdrawiam 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Bardzo ładnie.  Osobiście nie lubię tapet, ściany też sobie przecież żyją.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Gdybym potrafiła słowami namalować to, co się we mnie dzieje, byłby to jeden wielki, kolorowy chaos, jak z obrazów Jacksona Pollocka. Nie lubię w sobie tego stanu gryzącego zawieszenia, strachu, czy nieumiejętności podjęcia decyzji.   Tak bardzo chciałabym umieć poddać się życiu, miękko i intuicyjnie płynąć omijając mielizny. I chciałabym umieć nie bronić się przed tym co dostaję, na korzyść tego co już mam, co jest pewne i bezpieczne. Chciałabym miekką gąbką wytrzeć to, co było i nie czuć potrzeby zapalenia kolejnego papierosa na myśl o przyszłości. I chciałabym być prosta. Nieskomplikowana. Nie myśleć, nie zastanawiać się, nie analizować ustawicznie. Nie bać się. I chciałabym nie mieć tych wszystkich dylematów, które mam. A życie mieć w ciepłym kolorze drewna: bez sęków.   Tymczasem zamykam szczelnie drzwi i wsłuchuję się w siebie. Z namaszczeniem buduję mur dystansu – wysoka fortyfikacje z ironii, podejrzliwości i kpiny.   I być może z czasem nauczę się jak nie mówić zbyt wiele, nabiorę wprawy w żonglowaniu całkiem nieważnymi słowami, poźniej całymi frazami: absolutnie bez treści.   I być może kiedyś odnajdę siebie w stercie zapisanych skrawków papieru.
    • A komu bije dzwonio. Łut szczęścia zawsze potrzebny.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Taki oderwany jakby, jeśli w 2 zwr. bez ogonka spaceruje. Pzdr :)  
    • Ja tam się cieszę, że lwów nie widzę. ;)
    • gdzie jesteś maleńka smutno jest po tobie łut już się wymieszał nie wiedząc, co robić poprzez pola, łąką spaceruje z chęcią oby ciebie spotkać aż uczuć objęciem jesteś zbyt niewinna bym dzwon zauważył; w świecie atrakcyjnym odejść z brew odważył
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...