Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

pułapka miłości


Rekomendowane odpowiedzi

@GrumpyElf Świeże, świetne, wymowne. Chyba pierwszy raz w życiu przeczytałam wiersz na ten temat, a podobne uczucia raczej każdy z nas żywił niejednokrotnie. Brawo za znalezienie tematu.

Dla mnie problemem jest jedynie drugi wers, ale ja po prostu staram się unikać metafor dopełniaczowych, więc to może być subiektywny odbiór. 

Pozdrawiam:).

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Hehe, pozostanie nam ponownie mieć odmienne zdanie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 a wyluzowana hrabina to dopiero oksymoron pozdro

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

trzy słowa, które w kontekście Twych emocji i naszej rozmowy a propos wiersza errosa brzmią zgoła intrygująco. Zatem raz coś jest „tylko wierszem”, a innym razem „aż”

Grumpy, indeed

Edytowane przez emwoo (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@emwoo Te francuskie były bardzo wyluzowane, a sięgając nawet wyżej tytułów - Markiza Merteuil z "Niebezpiecznych związków" to był wręcz przykład ekstremy, oglądałaś? Świetny film. A co do odmiennego zdania, wbrew pozorom czuję z Tobą solidarność w tej kwestii; jednak skoro można pisać o baśniowych stworach, to i o pułapce miłości :P Całuję rączki. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przewrotność tej strofy jest po prostu obłędna. Oczywiście na plus.

 

Miłość to zawsze pułapka. Miękka, przytulna, ale pułapka, a na uczucie miłości składa się tak niepojęta ilość wszelkich innych emocji, że czasem jeden krok dzieli od stanu, w którym ta miękkość staje się nie do zniesienia.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiesz, nie widzę potrzeby wracać do tamtej rozmowy, ale skoro się powołujesz - oczywiście że przypisujemy wierszom zróżnicowaną skalę emocji. Jedno jest pewne; wiersz to wiersz. 'Tylko' czy 'aż' to już osobiste kwestie. Są takie, które zapominam i takie, które pamiętam, a chciałabym zapomnieć. Buziak

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

We wnykach

 

 

przybyłem i czas

kokony hibernacji

odwiecznej zimy

ucho igielne ciszy

 

niemożliwością wiosnienie

łodyga kwitnienie

 

znajdziesz nas

w pułapce kłusownika

zamaskowana mchem

i zroszonej łzą

szczęścia 

 

 

 

 

 

 

Ciąłem na, w, po, przez, bez... 

i wyszło po ropuszowemu.

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

Edytowane przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jestem skonfudowany, bo tak - peelka nie zakwitnie (niedobrze), znaleźć ją można uwięzioną we wnykach (znowu nie fajnie), skropionych łzami radości (to chyba pozytywnie). Reasumując chyba dobrze - dwa minusy połączone dadzą plus, plus pozytw łez szczecia, to całość chyba, że jest  dobrze... Hmmm

Pozdrowienia :) 

Edytowane przez Czarek Płatak (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Podoba mi się tu animalizacja  w zastosowaniu jako środek stylistyczny.

 

Rozumiem, że zastosowanie bardzo świadome i celowe.

 

Bo jeżeli założymy sobie, że wiersz opowiada o pewnej asymetrii w miłości lub w cielesności może i nawet, a rola peelki wytyczona jest w pewnym „upośledzeniu” tego związku z jakiś praktycznych przyczyn, o których narracyjnie nas nie informujesz - bo po prostu nie musisz - i tak jest nawet ciekawiej - TO TUTAJ - ta animalizacja - jako przypisanie do roli zawiedzionej kobiety funkcji „zwierzyny złapanej we wnyki” bardzo symoliczny stanowi konstrukt.

 

Na tyle istotny, że daje do myślenia potencjalnym czytelniczkom, i staje się przestrogą oraz i pewną nauką w potrzebie szukania wartościowych związków.

 

I w tym znaczeniu tekst jest dla mnie cenny.

 

Dość nieskomplikowana czysta schludna  materia treści - wpływa na wiarygodność utworu. Bardzo fajnie. Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość Radosław

@GrumpyElf Mocny przekaz z uwagi na słowa ,które budzą skrajne uczucia  - w odniesieniu do tytułu i do zestawienia całości z ostatnim wersem. 

 

Powiem tak ,PL wzbudza ciekawość - tak się często dzieje, gdy spotykam kogoś po długiej i krętej drodze. A jak to jest kobieta, to już w  ogóle ;) 

 

Co do drugiego wersu - podzielam zdanie w jednym ze wcześniejszych komentarzy (o dopełnieniu). Dla mnie przekaz jest na tyle wymowny, że spokojnie daje radę bez "kokonu hibernacji":) CO o tym sądzisz ?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Radosław Wczoraj ten kokon wydawał mi się bliski, bo to od niego zaczęłam pisać. Dziś przeczytałam bez tamtego wersu i rzeczywiście czyta się przyjemniej, lżej. Dzięki Wam! @Anna_Sendor

Długie i kręte drogi z reguły prowadzą w górę lub w dół, naprawdę rzadko po płaskiej przestrzeni. Takie wędrówki są bardziej wymagające i można spotkać naprawdę ciekawego piechura. Do zobaczenia na szlaku :) 

@Pan Ropuch Niesamowite jak jest o tym samym, a zupełnie inaczej i absolutnie a`la Pan Ropuch. Tym samym odkryłeś nieco alchemię swojego pisania - dziękuję serdecznie. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Czarek Płatak Jakby przedstawić emocje peelki jako sinusoidę to byłaby niezła salsa :) Ale tak to się czasem dzieje, że burzymy jakieś schrony żeby dać szansę uczuciu, a potem się okazuję, że pod tym radosnym mchem nie ma tanga dla dwojga. Mnie też to konfuduje ;) Pozdrowienia :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Tomasz Kucina Ładnie i celnie przeanalizowałeś mój wiersz, Tomas. Bardzo doceniam Twoją wnikliwość i dokładność, wręcz mnie tym powalasz na kolana i nie żartuję. Poza chęciami, masz nie tylko smykałkę, ale i wiedzę, aby robić to na wysokim poziomie. Co do przestróg odnośnie związków - one chyba nigdy nie działają? Analogicznie, jak już ktoś w sidłach miłości, to kaplica. I trzeba zjeść tę żabę, jak mawiał Einstein. (Panie Ropuszu - wybacz). Pozdrawiam Cię :) 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie będę robił recenzji, analizy i interpretacji, także: rozbierał na pierwsze czynniki panienki tekst, tylko: po prostu dam wskazówki - czytam tak:   Na krawędzi    Stoję, tam, gdzie dzień z nocą - walczy, burza w sercu, cisza w oczach i w duszy wciąż nadzieja    lśni, patrzę w górę: niebo - ciągnie i wracam na ziemię twardą - nieugiętą, cisza jak lód na wodzie    i zesztywniałam, powiało: to on - gorący wiatr  otwiera mi drogę życia w nieznaną tajemnicę,   gdy popłynę nurtem rzeki i znajdę niewidzialny brzeg, gdy popłynę nurtem rzeki - nie powrócę już...   Oczywiście: to jest panienki własność intelektualna - pomogłem jak potrafiłem.   Łukasz Jasiński
    • @Łukasz Jasiński Wiersz faktycznie od początku był tworzony bez interpunkcji, a właściwie przecinków,  w zamyśle taki miał zostać, jednak przy wstawianiu musiałem gdzieś z przyzwyczajeni rzucić kreskę przed " że" . 
    • @Leszczym   Jeśli chodzi o cywilizację, to: każdy inaczej ją pojmuje, kiedyś czytałem książkę Feliksa Koniecznego pod tytułem - "Teorie Cywilizacji" - kupiłem ją w podziemiach kościoła Wszystkich Świętych na Placu Grzybowskim w Warszawie, oczywiście: nie mam już tej książki z wiadomych przyczyn (patrz: "Samoedukacja"), według mnie: Cywilizacja to zbiór różnych Kultur - Cywilizacją było Cesarstwo Rzymskie, Pierwsza Rzeczpospolita Polska i Cesarstwo Rosyjskie, teraz: Cywilizacją są Stany Zjednoczone Ameryki Północnej - każda Cywilizacja ma swój własny Złoty Wiek, jeśli chodzi o Polskę - po upadku obcej (monoteistycznej) cywilizacji - wrócimy do punktu wyjścia - do naszej - słowiańskiej cywilizacji i mamy do tego silne fundamenty:   - Góry Świętokrzyskie, - Biskupin, - Chram we Wrocławiu, - Góra Ślęza, - Święta Wyspa Wolin, - Puszcza Kampinoska, - Pustynia Błędowska, - wygasłe wulkany w Sudetach    i wymieniłem główne czynniki - Epicentrum - fundamenty, zresztą: judaizm, chrześcijaństwo i islam to sekty monoteistyczne - jedna wielka rodzina (na świecie są jeszcze inne sekty), judaizm powstał w drugim wieku przed naszą erą, natomiast: słowiański poganizm - w ósmym wieku przed naszą erą, cywilizację monotestczne ze swojej natury mają niższy poziom kulturalny od cywilizacji politeistycznych, nomen omen: w Górach Świętokrzyskich można zauważyć na Świętych Głazach wyryte runy słowiańskie.   Łukasz Jasiński 
    • Może zbytnio jednostronnie, ale może to ta chwila  Kredens pozdrawia 
    • @klaks szczerze mówiąc trochę się gubię kto do kogo mówi  Kredens pozdrawia 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...