Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Stęchłość

Gość

Przez Gość
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

tu gdzie po szyby zewnętrznej stronie
od dachu nad głową można odpocząć
nawykłym ruchem z kamienia strącam
jedyną gwiazdę wśród deszczu widoczną

z ust cię uwalniam gdzie twoje miejsce
by mnie objęło z wiatru obiegiem
"dym papierosów mnie nie zniechęca
póki stanowi mi cząstkę ciebie"

a jednak stęchłość - czy słoik pełen
z petów wilgotnych popuścił woni
jeżeli nie - to ja w zimnym deszczu
pod skórą gniję wspomnieniem twoim

 

 

 

Edytowane przez error_erros (wyświetl historię edycji)
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dobrze, bo tak się składa, że to smutny wiersz ;> Chciałem, żeby to było takie "neo-noir" ;D

Co chcesz powiedzieć przez "zajumała"?

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wszystko jasne! Zadumanie - mile widziane ;)

corival

corival

Opublikowano
Opublikowano

@error_erros Nostalgiczne wspomnienia o deszczowej gwieździe, przenikniętej wonią tytoniu. Osobiście nie lubię tego zapachu... pozytywne jednak jest to, że ten bardzo specyficzny aromat był na tyle charakterystyczny, iż wywołał wspomnienia. Ładnie napisane :) Pozdrawiam :)

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@corival Chciałem, żeby było melancholicznie, sentymentalnie i smutno. Z tym wszystkim jakoś palenie nocą w deszczu idealnie mi współgra :)

Dziękuję ślicznie!

8fun

8fun

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

tu gdzie po szyby zewnętrznej stronie
od dachu nad głową można odpocząć
nawykłym ruchem z kamienia strącam
jedyną gwiazdę wśród deszczu nocą

;)

 

 

 

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@8fun Piszę tak, żeby mi ładnie brzmiało, kiedy czytam na głos i kieruję się przy tym czysto subiektywnym poczuciem estetyki. Często załamuję rytm, dodaję nadliczbowe sylaby itd. Wychodzę z założenia, że dopóki sam potrafię to zaintonować tak, żeby brzmiało ok, to nie ma problemu.

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

wypełzły z nor ciemnych
spod koców puszystych
snują się ospale
ruchem posuwistym

jedna myśl w ich głowach
senny marsz napędza
deszcz i zimno a na ziemi
choćby szyszki ni żołędzia

przecież jeszcze wczoraj
maj był i upały
jak co rok na zimną zośkę
nabrały się jesieniary

 

;D

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Corleone 11
      Dzisiaj (11)

      Przez Corleone 11 · Opublikowano

      - To już kolejny dzień milczenia z mojej strony... - skonstatowałam po raz kolejny bieżącego wieczoru tego dnia. - Mało, że milczenia, to jeszcze nie odczytywania wiadomości od Jerzego. A przecież on to widzi. Widzi! I co zaczyna myśleć?     Niespodziewanie negatywne emocje zakotłowały się we mnie i zakłębiły do tego stopnia, że w ostatniej chwili powstrzymałam się od rzucenia przekleństwem w powietrze, a telefonem o ścianę.    - Co robić?! - zadałam sobie kolejny raz to samo pytanie. - Co ja mam robić?! Los dał mi go, otworzyłam się i postawiłam ku niemu pierwsze kroki, a milcząc teraz daję mu do zrozumienia, że przestało mi na nim zależeć! Więcej nawet, może uznać, że tylko udawałam! Że tylko zwodziłam dla otrzymania odrobiny ciepła i czułości, które otrzymawszy, znikłam! Jeszcze trochę i on także nie będzie chciał mieć ze mną do czynienia! O Boże...    Dobrze, że będąc u siebie w mieszkaniu miałam stół w pobliżu. W zasięgu ręki, bo nagle poczułam, jak nogi uginają się pode mną. Ledwie zdążyłam uchwycić za róg blatu wspomnianego. Blada, drżącą z emocji dłonią odsunęłam najbliższe krzesło i usiadłam.    - Do... ! - ucięłam cisnące się na usta przekleństwo. - Co robić?! Znów dzieje się ze mną to samo, odzywa się i zabiera mi spokój ta cholerna przeszłość! Niszczy przyszłość, niszczy życie i szczęście! Zaczynam mieć dość samej siebie! Dość wszystkiego, dość tego życia! Ale...     Zrezygnowana i przybita, oparłam głowę na dłoniach, zasłaniając nimi twarz. Czułam, jak zbiera mi się na płacz i jak po chwili łzy spływają mi po palcach.     - Boże... Przecież nie mogę powiedzieć Jerzemu... przyznać się, jak było z... z tamtym! To ponad moje siły. Nie mogę! Nie potrafię! A nawet gdyby, przecież on nie zrozumie! A jeśliby nawet zrozumiał, to co zrobi? Uzna za... Nie, nie on! Nie mogę się na to zgodzić, nie jestem w stanie...    Łzy płynęły już całkiem swobodnie. Zerwałam się z krzesła i pobiegłam do łazienki, zadowolona, że synek śpi i że nie może mnie ani usłyszeć, ani zobaczyć w takim stanie. Zapaliłam światło i szybko zamknęłam za sobą drzwi. Po czym, spojrzawszy do nadumywalkowego lustra, odkręciłam kran z zimną wodą, aby przemyć nią twarz.     - Och, Jerzy... Gdybym tylko mogła być pewna, że zrozumiesz... Gdybym mogła zapytać cię, co zrobić, czy powiedzieć ci, czy nie...     Raptownie zacisnęłam powieki, bo wydało mi się, że widzę w lustrze jego odbicie. Jego twarz przy mojej, jak gdyby stał tuż za mną. Gdy powoli je otworzyłam, znów zobaczyłam tylko swoją twarz. Zaczerwienioną, ze spuchniętymi powiekami. Obejrzałam się odruchowo.     - Jerzy, wybacz mi... Tak bardzo chciałabym, a tak bardzo się boję...    - Ale przecież nie możesz tak dłużej! - odniosłam wrażenie dotyku jego dłoni na swoim ramieniu. - Powinniśmy porozmawiać, Aga. I to zdecydowanie. Bo najwyraźniej mamy problem do rozwiązania, a i ja zaczynam mieć dosyć twojego milczenia.       Voorhout, 28. Lutego 2025  
    • Wiesław J.K.
      Ja i mój pies

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @Leszczym - Nie szczekaj! - Nie szczekam, rozmawiam. - Acha! - Pogłaskaj więc i idziemy na spacer.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Nefretete
      Zapomniał 

      Przez Nefretete · Opublikowano

      Stary dziadek na dworcu w Utrechcie chciał zagrać wam piosnkę na 'klawiszce'* jednym brakiem przez wiatr stanowiąc jego świat uśmiech dziś śmiejący się w areszcie ______________________________________ *standardowo to słowo nie istnieje, ale jako neologizm może stanowić artystyczny wydźwięk

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dominika Moon
      Ogłoszenie

      Przez Dominika Moon · Opublikowano

      @Rafael Marius

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Wszystko ma swoje dobre i złe strony. Pozdrowienia :) @Claire Bardzo dobrze :D Życzę jak największej liczby oddechów. Pozdrowienia :) Całkowicie przez przypadek, przysięgam :D Miło mi, dziękuję i pozdrawiam :) @Domysły Monika Dziękuję Pani Moniko! Ciepłe pozdrowienia:)
    • Starzec
      Ja i mój pies

      Przez Starzec · Opublikowano

      @Rafael Marius Jeśli nie ma , to może sąsiadowi współczuje tego spaceru? :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...