Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

chichot przyszłości ironia losu
początek końca tkwił w podarunku
który dał chłopiec kiedyś dziewczynie
ot - bransoletka - miłość na sznurku

dzisiaj dziewczyna siedzi przy ogniu
drąc ją na strzępy gasi wspomnienia
ironia losu chichot przyszłości
każda kuleczka - jedna tragedia

chichot ironii los bez przyszłości
gdy płomień strawił ostatni koralik
chłopcu (z niejasnych przyczyn pechowym)
wraz z domem cały świat się zawalił

 

 

Opublikowano

Tekst fajny, zrozumiały, zwięzły, rytmiczny. Czytam jednak na swoje potrzeby bez tytułu. Armageddom nawiązuje do puenty, słowotwórcza zabawa (koniec marzeń o domu), ale jest z innego zestawu słów/klocków.  Gdyby neologizmy znalazły sie w treści, to co innego. To moje odczucie, inni mogą tytuł chwalić. bb

Opublikowano

@beta_b Skoro wiersz Ci się spodobał, to jestem w stanie przełknąć, że tytuł nie przypadł Ci do gustu. Prawdopodobnie o większości tytułów, które w życiu nadałem wierszom, powiedziałabyś podobnie ;>

Dziękuję, że do mnie zajrzałaś! ;D

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Albo właśnie trafił za bardzo ;>

Pomysł zaczerpnąłem z bajki, którą ostatnio przeczytałem synowi przed snem. "Bajki ludów północy", czy coś takiego. Straszne bzdury, praktycznie bez morałów, ale bardzo inspirujące momentami ;D No i kiedyś, dawno temu, sam dostałem bransoletkę, może dlatego ten motyw mnie skusił.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ucieszyłbym się nawet, gdyby spodobało Ci się tylko to ;)

Dziękuję!

Opublikowano

Pechowy różaniec, bo to pierwsze skojarzenie, po drugie jakoś, jako osoba nieprzesądna, nie umiem znaleźć połączenia tych koralików z kolejnymi nieszczęściami, przyznam, że odmawianie różańca też nie łączę ze szczęściem:). Ktoś zawalił sprawę i teraz zbiera plony. Pozdrawiam

Opublikowano

@Marek.zak1 W tej bransoletce był cały on, jego cały świat. A ona tę bransoletkę kawałek po kawałku posyłała w diabły. No weź pan trochę tragicznego romantyzmu wykrzesaj z siebie :P

Opublikowano

@Marek.zak1 To, że się nie sprawdził, dołożyłeś sobie sam - nie ma o tym w wierszu :P

Ty to jesteś żywy walec do jeżdżenia po moich "dekadenckich fanaberiach", aż sam się sobie dziwię, że tak lubię dostawać od Ciebie komentarze ;D

Opublikowano

@error_erros Gdzieś w dyskusji ktoś przytoczył tezy Bussa, że kobiety to kochają do 15 % facetów, a reszta to najlepsi z dostępnych, functional,  itp. Potem to czytałem  i to mi zostało. 

Chyba wrzucę coś w temacie. Ja też lubię Twoje teksty, i przyznasz, że zawsze coś o nich wstawię:). M

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

O, to ciekawe. Zapewne coś w tym jest.

 

Tak, dlatego jesteś cennym komentatorem i bardzo sobie cenię Twoje wizyty, bo nie kumasz kompletnie mojego odklejenia od pragmatyzmu, a mimo to doceniasz moje wiersze ;D Taka publiczność jest na wagę złota ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ale występowałaś jako obdarowywana, czy jako obdarowująca? ;D

 

Dzię-ku-ję! ;>

Opublikowano

@error_erros Jemu świat/dom się zawalił, a jej chyba... zabrzmiało to tak (przynajmniej dla mnie), jakby dziewczyna odprawiała jakiś drobny rytuał. Coś jak odwracanie złego losu. Jejku, jaki ja mam pokrętny umysł.

Generalnie wiersz bardzo mi się spodobał, chociaż podobnie jak beta_b mam "ale" do tytułu. Jednakże dam sobie spokój z marudzeniem w tym temacie ;)

Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czemu pokrętny? Dla mnie całkiem spoko spojrzenie ;D

 

No dobra, miałem taki plan, żeby tytułem zasugerować trochę ironii w spojrzeniu na wierszyk. Widocznie nie wyszło. Grunt, że nie skreślacie przez to całości, dziękuję ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...