Melancholia przyszła do mnie w snopie deszczu

[Arsis]

stoi w progu… jej lodowaty chłód napastuje moje kości

 

chce powiedzieć, że...

 

tańczą rozmyte widma, przesuwają się cienie

 

słyszę jakieś stukania i zgrzyty

w otchłani opuszczonego domu…

otaczają ją mżące piksele szarej nicości

 

…

 

stoi w progu… krzyżuje na piersiach dłonie,

przytula do siebie kroplisty mrok

 

chce powiedzieć, że…

 

wszystko szeleści, porusza skrzydłami…

 

krzesła, wersalka, stół –

przestępują niecierpliwie z nogi na nogę…

patrzą na mnie z wyrzutem martwych przedmiotów

 

…

 

stoi w progu... opuszcza powoli głowę

w niedosłyszalnym szepcie…

piskliwy szum w moich uszach…

 

chce powiedzieć, że…

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2021-05-02)

 

 

 

 

[Nata_Kruk]

Od czasu do czasu, czytałam Twoje wiersze i znajdowałam sporo ciekawych opisów ale...
lokujesz słowa/wersy tak jak Ci pasuje, to zrozumiałe, ja będę się upierała, by zespalać całość w mniejszą

"bryłę",  przede wszystkim mniej enterów. Czytelnik powinien wiedzieć, gdzie zrobić pauzę...

Treść jw. czytałam z zainteresowaniem.

Pozdrawiam.