Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Przecedzony sen


Rekomendowane odpowiedzi

@Anna_Sendor Dziękuje za miłe słowa, Oliwia była moją matką chrzestną w pisaniu, gdyby nie Ona, nic bym nie pisał - nawet nie zamierzałem. Psychicznie w klinice może Ją podbudowałem, bo wiedziała, że jest tam ktoś, kto Ją niezmiernie kocha. To dodaje skrzydeł do walki z tak nieprzejednaną chorobą.
 

Miłego weekendu Anno.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Przecedzam - odcedzam natychmiast w kanalizację swoje sny, zwłaszcza te, które budzą mnie w nocy,
ale nigdy nie sprawdzam ich znaczenia w sennikach, nie wierzę tym zapiskom.
Twoja peelka zerka w encyklopedię sennikową, (a ja, przeczytałam seRnikową.. :)w pierwszej chwili) 

i chyba dobrze, że więdnie.. podrzędnie jak idiom... Sympatycznie zrymowana treść, Anno.

Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Anna_Sendor sennik jest rodzajem tradycji częścią kultury, jeśli już to ten konflikt jest głębszy niż przedstawiasz. Nie chcę być nie miły ale mam wrażenie ze stać Cię na więcej. Bo to jest tylko jakaś zajaweczka ze sennik nie działa. Żadna definicja nie działa gdyby jej się przyjrzeć dokładniej.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Nata_Kruk Dziękuję za podzielenie się swoim spojrzeniem i komentarz. Pozdrawiam:).

 

@Leszczym OK - będę próbowała:). Dziękuję i pozdrawiam.

@Lahaj Dziękuję za podzielenie się swoimi oczekiwaniami co do wiersza. Ja miałam zupełnie inne zamierzenia odnośnie treści wiersza, gdybym chciała kompleksowo/dokładnie opisać mechanizm działania sennika, zapewne w ogóle nie wybrałabym liryki jako środka przekazu. Definicja sennikowa i w np. encyklopedii działają wg mnie zupełnie inaczej. Twój komentarz pokazuje, jak różne może być spojrzenie na poezję i to, czego w niej szukamy. I myślę, że to jest fajne:). Dzięki za szczery komentarz, udanego dnia.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Dag Dzięki:). Ja też ostatnio sporo czytałam o fazach snu... To życzmy sobie sporo głębokiego:).

@Gosława Może Cię zaskoczę, ale choć znam Cię dopiero kilka dni, to w ogóle nie kojarzysz mi się ze strefą zła:):):). Raczej z wrażliwością i dobrocią:). Myślę, że Twoje rozmowy pod wierszami byłyby zupełnie inne, gdyby w Tobie tego nie było. A treść Twoich wierszy, mimo tego że rzeczywiście niezbyt optymistyczna, wskazuje po prostu na dużą wrażliwość i "zauważanie". 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wstałem z rana i czytam ,że Anna jest fajna :)

Gosławo uważaj. Mnie potrafi sen obudzić ...a rano dowiem się ,że to co mi się śniło wydarzyło się w rzeczywistości.Tak objawiają mi się zdarzenie nagłe - śmierć najbliższych osób.

Inne, jak wypadki śnią mi się z różnym nasileniem. Wiem wtedy ,że w ciągu kilku dni mogę się tego spodziewać.

Oczywiście nigdy sen nie jest dosłowny.

Napisałem uważaj.Nie zadzieraj z siłami zła. A jak już zadarłaś ,to Wiesz chyba co zrobić.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Główną przyczyną cukrzycy jest nieodpowiednie odżywanie - nadmiar czerwonego mięsa i czystego tłuszczu, a nie - słodycze.   Łukasz Jasiński 
    • @Jacek_Suchowicz Super  Taki sweterek, obudzi uczucua.    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • Nie, pana tekst ma sens, jednak: jest bezpośredni (tytuł) i popełnił pan błąd poligraficzny, napisał pan "dla  naporu" - tutaj powinien być odstęp - do tyłu, a zdania nie zmienię, wyliczanka:   - byłem atakowany na różnych portalach przez anonimowych nicków, przeważnie przez skrajne organizacje lewicowe,   - zostałem bezpodstawnie wyrzucony z Poezji Polskiej, Nieszuflady i Opowi - nawet do teraz nie wiem przez kogo, dlatego używam zwrotu: głęboko zakonspirowany tchórz - po prostu nie mam dowodów, tym bardziej: uprawnień śledczych w celu ustalenia tożsamości danej osoby,   - byłem również "nawracany" przez żydów, katolików, muzułmanów, świadków jehowych, mormonów i szatanistów - poganie nie nawracają - to nie jest sekta monoteistyczna - misyjna,   - dodam jeszcze wszelkiej maści politycznych prowokatorów,   nikt, ale to nikt nie ma prawa tutaj ustalać żadnych zasad, stylów i mód - trzeba czytać regulamin i czytać to - co wolno publikować, na przykład: "proza i nie tylko", więc: mój esej rodzinny - "Saga" - jest jak najbardziej zgodny z regulaminem, natomiast: dyskutować jak najbardziej trzeba - dyskusja musi nawiązywać do formy lub treści danego tekstu, ot to: teraz rozmawiamy o formie i treści pana tekstu.   Łukasz Jasiński 
    • Nie ma już tamtych sklepów z zabawkami, Które pośród dzieciństwa chwil beztroskich, Podarowały mi ogrom niewysłowionej radości, Przechowanej skrzętnie w głębinach pamięci…   Każda wizyta w takim sklepie, Była w dzieciństwie niezapomnianym przeżyciem, Na długie lata zapadającym w pamięć, Przyoblekającym się nocami w niejeden barwny sen…   Pamiętam tamte ich półki, Uginające się pod ciężarem gier planszowych, Dziesiątek pudełek puzzli rozmaitych, Dla dzieci w różnych kategoriach wiekowych,   Nie brakowało najrozmaitszych maskotek, Poupychanych w niemal każdym ich kącie, Były pluszaki po naciśnięciu świecące, Były i mechaniczne nakręcane kluczem.   Pamiętam liczne plastikowe figurki Wyobrażające lisy, wilki, jelonki, Rozstawione na tle tekturowej dekoracji, Przedstawiającej rozległy las zielony.   I liczne plastikowe dinozaury, Niektóre rozmiarów całkiem słusznych, Wielkości całej kilkulatka ręki, Budzące w moich oczach niekłamany podziw.   Pamiętam tamte na baterie roboty, Wydające z siebie różnorakie dźwięki, Po naciśnięciu mrugające światełkami, Imitującymi strzały pistoletów laserowych.   I liczne modele wahadłowców i rakiet, Rozwieszone na nitkach pod sufitem, Niczym w magicznym sadzie zaklęte owoce, Na rozłożystych gałęziach drzew…   A każdy radosny dziecka uśmiech, Rozniecony niespodziewanym prezentem, Zapadał dobrze w starej sklepikarki pamięć, Budząc także i staruszki emocje…   Pamiętam jak kiedyś całe pudełko żetonów, Przedstawiających z różnych epok wojowników, Na porysowanej sklepowej ladzie z plastiku, Wysypała przede mną ku niepojętemu zdziwieniu…   I wtedy padły te słowa cudowne, Wywołujące u kilkulatka emocji dreszcz, Które na zawsze zapadły mi w pamięć… - Bierz wszystkie... To prezent!   Pamiętam jak w oczach kilkulatka, Od nadmiaru niespodziewanego szczęścia, Zawirował nagle cały świat, A chwila ta zdawała się wiecznie trwać.   Szeroko otwierając ze zdziwienia oczy, W cudowny prezent nie mogłem uwierzyć, Stałem tak, jak w ziemię wryty, Słowa z siebie nie mogąc wydobyć,   Dopiero starej sklepikarki ponaglenie, Okraszone jej serdecznym uśmiechem, Sprawiło że nieśmiało wyciągnąłem ręce, Zbierając nieśmiało żetony tekturowe.   Jedne pokryte brokatem, Błyszczały się w sklepowej żarówki świetle, Inne zatopione w fosforze, Świeciły się gdy noc spowiła ziemię,   Na jednych byli brodaci wikingowie, Na innych rycerze dzierżący lśniące miecze, Na jednych Celtowie prezentowali się groźnie, Z innych spoglądali dostojni maharadżowie,   Na jednych żetonach smagli Asyryjczycy, Prezentowali dumnie bujne swe brody, Na innych z kolei amerykańscy Rangersi, Salutowali mi karnie gładko ogoleni,   Z jednych żetonów egipscy łucznicy, Mierzyli we mnie z swych łuków strzały, Na innych z kolei zadumani Hetyci, Ostrzyli w skupieniu swe bojowe topory.   Choć przedstawiały wojowników tak różnych, Wszystkie po temu się przysłużyły, Że roznieciły u mnie ciekawość całego świata historii, Żarzącą się skrycie w dziecięcej wyobraźni głębi...   Lecz jest to już tylko niestety, Zaledwie wspomnienie z przeszłości, Nie ma już tamtych sklepów z zabawkami, Próby czasu niestety nie przetrwały…   Jedne te w miasteczkach niewielkich, Niestety nie wytrzymały konkurencji, Z wyrastającymi jak grzyby po deszczu hipermarketami, Które zmonopolizowały lokalne rynki.   Inne z nieubłaganym kolejnych lat biegiem, Zostały już trwale wyburzone, Inne budynki zajęły ich miejsce, Nie został po nich na kamieniu kamień…   Gdy człowiek czasem dzieciństwo wspomni, Pośród dorosłego życia obowiązków niezliczonych, Czasem w oku i łza się zakręci, Na wspomnienie tamtych sklepów z zabawkami,   Które niegdyś w odległym dzieciństwie, Podarowały mi radości tak wiele, By w niejednej dorosłości chwili trudnej, Ich wspomnienie było mi pocieszeniem…
    • @Groschek Ślicznie, cudownie! Ach! Pozdrawiam serdecznie!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...