Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

mówili o niej: wyzwanie

zastygły skrawek chaosu

i że w szczelnym chłodzie pancerza

wilgotna jest na swój sposób

 

mówili o niej: na chwilę

ot - sezonowa uciecha

w milczeniu tworzyły się rysy

gdy kolejny po niej przejechał

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A tu niespodzianka: to stary wierszyk ;D Ale za brawa dziękuję najszczerzej!

@Marek.zak1 To, że przytoczyłeś ten cytat w odpowiedzi na mój wiersz, jakoś dziwnie mi schlebia. Albo nawet nie dziwnie, bo to przecież świadczy o tym, że ten wiersz doskonale rozumiesz ;>

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja nadal uważam, że moje wierszyki nie są wcale skomplikowane, więc jakby co, to nie wypłacam pensji ;D

Dziękuję pięknie!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ponieważ, jak wielu innych forumowiczów, grubo mnie przeceniasz ;> Albo tylko mi się wydaje, że te wierszyki są proste, bo wiem, co chciałem powiedzieć :P

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie, chciałem powiedzieć dokładnie: przeceniasz ;>

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To nie jest moja wina, że ślizgawka jest tak podatna na metafory ;)

Dzięki, Olku!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Bardzo podoba mi się wstawienie ".?" na końcu tych dwóch wersów. Wiersz bardzo wzruszający, w takiej zwykłej ludzkiej szczerości niezwykły.
    • Bardzo.   I chociaż te miejsca mamy, chociaż w tych chwilach.  
    • @viola arvensisBardzo dziękuję! Dziękuję za te słowa! Fajnie, że tekst mógł być takim przyjemnym oddechem od codzienności. :) Pozdrawiam.  @andrewBardzo dziękuję!  To takie prawdziwe... Czas rzeczywiście jest jak pogoda - kapryśny, nieuchwytny, ale zawsze obecny. Pozdrawiam @Simon Tracy@MIROSŁAW C. Serdecznie Wam dziękuję! :)
    • @Simon Tracy To bardzo klimatyczny i wciągający tekst. Świetnie zbudowałeś nastrój i stworzyłeś obrazowe opisy, które naprawdę pozwoliły zanurzyć się w świecie starego, nawiedzonego domostwa. Od samego początku czuć gęsty, gotycki klimat. Opisy domu, półmroku, tęsknoty i tajemnicy są napisane z dużym wyczuciem. Zwrot akcji, w którym to narrator okazuje się jedyną żywą osobą w domu, a jego towarzysze są duchami, jest świetnie pomyślany. Relacja między żywym człowiekiem a duszami uwięzionymi w przeszłości jest fascynująca. Historia miłości narratora i Emily jest poruszająca i wiarygodna. Jej tragizm, wynikający z niemożliwej do przekroczenia granicy między życiem a śmiercią, stanowi mocny atut tej opowieści. Końcowy akt narratora jest mocnym i logicznym zwieńczeniem tej relacji. Moje niewielkie sugestie - Tekst jest przedstawiony jako jeden długi blok. Podzielenie go na krótsze akapity znacznie poprawiłoby czytelność. Używasz pięknych, rozbudowanych zdań, które świetnie budują nastrój. Czasami jednak ich długość i złożoność mogą być męczące dla czytelnika. Warto rozważyć przeplatanie ich z krótszymi, bardziej dynamicznymi zdaniami, zwłaszcza w momentach dialogu lub akcji. Ale to drobiazgi , bo Twój utwór jest pomysłowy, z pięknie zarysowaną tragiczną miłością. Literackie dzieło godne mistrzów. Pozdrawiam.   
    • @Berenika97 nie wiem co dodać, skoro w tym komentarzu napisałaś wszystko. Dziękuję :) Dużo dobra i ciepłości Wam życzę :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...