Żart o żwawym żółwiu i dożartej żabie

[jjerzy]

Kiedyś napisałem córce, żeby miała na konkurs 'łamania języka' coś innego, niż Chrząszcza Brzechwy :)

 

 

Żółw żołędzie żuł ze smakiem
siedząc na głazie okrakiem.
Łupał łupy i mełł miąższ, 
lecz głód gniótł żołądek wciąż.

 

- Czołem  żółwiu - żaba rzecze
trzepiąc rzęsą. Właśnie lecę
by naręcze zżąć żonkili.
Pomógłbyś mi przez pół chwili?

 

Żółw jął jęczeć wniebogłosy:
- Czy cię, żabo, świerzbią włosy?
Czyś widziała podczas żęcia
tak hożego, jak ja, księcia?

 

Słysząc żółwia czcze wykręty
żaba, mając język cięty,
na głaz wlazła i przy uchu
mu ryknęła: - Kocmołuchu...

 

Żółwia zelżyć nie zdążyła,
bo choć niezbyt była miła -
- smacznie mlasnął. Jak sam twierdzi,
spożył żabę do żołędzi.

 

 

Edytowane 27 Kwietnia 2021 przez jjerzy (wyświetl historię edycji)