Na dnie

[Marek.zak1]

 

Już długo tu zamknięci w zimnie i ciemności,

może stukot jakowy czy inny dźwięk dojdzie

do nas, którzy czekamy w duszności i smrodzie

głęboko na dnie morza, w czarnej samotności.

 

Niewielu nas zostało, inni już zginęli,

kiedy wybuch rozerwał okrętu poszycie,

jednak gdy tli się jeszcze ledwo nasze życie

wierzymy, że rodacy ratunek podjęli.

 

Dużo czasu nie mamy, resztki tylko tlenu

po kolana stoimy w lodowatej wodzie.

Jesteśmy coraz bliżej ogrodów Edenu

lecz wierzymy, że pamięć zostanie w narodzie.

 

Głucha cisza i ciemność,  że to koniec wiemy,

czekaliśmy trzy doby, a teraz giniemy.

 

 

Edytowane 27 Kwietnia 2021 przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)

[iwonaroma]

Straszne muszą być przeżycia w takich sytuacjach. 

[Gość]

@Marek.zak1 To, co mnie uderzyło, to jak w tym wierszu dobitnie czuć bezradność i tę świadomość, że jedyne, co można w tej sytuacji zrobić, to czekać i mieć nadzieję, że można polegać na "swoich". Albo i nie można, bo "teraz giniemy".

Smutny wiersz, ale bardzo wiarygodnie smutny, lubię!

[Marek.zak1]

@error_erros Dzięki, ostatnia katastrofa mnie zainspirowała, ale masz rację, bo drugie dno to bezradne czekanie, kiedy nie mamy już na nic wpływu. Każdy ma po trosze swój własny Kursk. Pozdrawiam

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

O, panie, ale mi teraz pootwierałeś furtki to szukania szerszych znaczeń w Twoim wierszu!

[Marek.zak1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki, to też po trosze i Twój wpływ. W takiej sytuacji człowiek zwraca się o pomoc do Boga, bo, jak mówią, w okopach nie ma ateistów. Pozdrawiam.

[corival]

@Marek.zak1 Doskonały wiersz... tyle odczuć. Tam, na dole, kiedy już wszystkie ewentualne możliwości zostaną wyczerpane, można liczyć już tylko na pomoc tych z zewnątrz. Swoich, czy też obcych. Tam nie liczy się w zasadzie kto przyjdzie z pomocą... Świetnie oddałeś rozterki i jedyne, co pozostaje... modlitwę. Pozdrawiam :)

[Marek.zak1]

Bardzo wszystkim dziękuję za obecność, serduszka i miłe słowa. Serdecznie pozdrawiam. Marek. 

[Nata_Kruk]

Minęło już trochę lat od tej tragedii.. na samą myśl, dreszcze idą po skórze...

Dzięki za ten wiersz.