Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Mamidło


Gość

Rekomendowane odpowiedzi

ponad barierę mgieł tumaniących
niebo dźwignęło mnie w tęsknot szczyt
światło nadzieję obleka w kształty
w szaleństwie moim wiem że to ty

dłonie dłoniom w gestach bliźniacze
płyną ku sobie a w moim oku
łza spadająca bielmem na jawę
ku tobie każe rwać się do skoku

nie ty tam byłaś lecz łgarstwo życzeń
szeptanych sercu na snu granicy
na dno upadłem zamiast w ramiona
bo z cienia jedynie były uwite
 
 
Edytowane przez error_erros (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Chciałabym żeby mi się kiedyś to przytrafiło, bez upadku, rzecz jasna. Niezwykły efekt, nic dziwnego, że po niego sięgnąłeś. A tak na płaszczyźnie ludzkiej... 

Często sobie wymyślamy i dopowiadamy historie o innych osobach, nie patrząc kim naprawdę są. 

Edytowane przez GrumpyElf (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@GrumpyElf Kiedyś znajoma na instagramie zrobiła post o tym zjawisku i zafascynowało mnie to. Pomyślałem, że to doskonała metafora do przedstawienia tego, co właśnie rozszyfrowałaś - na płaszczyźnie ludzkiej.

@Marek.zak1 Dziękuję za czujność! Oczywiście to "się" wkradło się nieproszone, nie powinno go tam być. Już poprawione ;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@corival Bardzo mi miło, że wiersz Ci się podoba. Dziękuję ;)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jasne, rozumiem. Ja też w robocie często tylko przejrzę, a wieczorem wracam, żeby "powsiąkać" ;)

 

W pierwszej chwili przeczytałem "łap środkowy" i myślę: jejku, co ja jej znowu zrobiłem xD

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...