Czas Apokalipsy

[Adam Zębala]

Dzień się budzi, 

powstańmy z nim. 

Moja głowa ciężka niczym głaz, 

leży w ciemnym pokoju. 

Światła tutaj dociera bardzo mało. 

 

Ja wołam Ciebie Ty mnie nie słyszysz. 

Chodzisz obok, lecz nie widzisz 

mojej postaci. 

 

Z daleka słychać muzykę żałobną, 

to chyba pogrzeb. 

Gdy skończą ceremonię 

zaraz odejdą. 

 

Ktoś zostanie zupełnie sam 

w drewnianym pokoju. 

Strachu już nie ma bo 

zło przecież nie istnieje. 

 

Biała Pani odeszła na zawsze. 

Czas apokalipsy trwa, 

co jeszcze przed nami nie wiadomo. 

 

Wysoki sąd obrady zaczął. 

Winni zostaną ukarani. 

Sprawiedliwość nadejdzie, 

dusza osiągnie doskonałość 

 

Czy będę w tedy szczęśliwy?  

Nie wiem.