Lubię kiedy mówisz lubię kiedy milczysz

[Robert X]

Mówisz ptasznie
otwierasz dłonie
i to wystarczy
by tonął w wietrze na wysokim pułapie

Mówisz błękitnie
i błękit rozprzestrzenia się ogromny
na wylot serc

Mówisz drzewnie
a w głębi zawiązują się korzenie
i drzewo wychodzi z ciszy umarłych

Mówisz ogiennie
i przez powietrzne drogi ciągną wozy ognia
niezliczonymi kolumnami

Mówisz wodnie
i strumienie zbierają siły w rzekę
by napierać na pustynne twierdze

Nazywasz i to czemu dajesz imię
staje się od ręki

Mówisz świetlnie
i pióra ze skrzydeł słońca spadają na grzbiet ciemności
sabotujesz porozumienie wodzów mroku

Mówisz podniebnie
i otwiera się niebo
świeże jak pierwsze słowa poranków

a kiedy milczysz
nasłuchuje co ma do powiedzenia cisza
drżąca między nami

[Messalin_Nagietka]

wiersz na początku (kiedy jeszcze nie wszedłem) skojarzył mi się z takim jednym chyba Tetmayera (lubię kiedy kobieta ...) - ale Robercie - Twój zupełnie inny i chyba wart jeszcze popracowania nad nim - jakoś nie udało mi się dosięgnąć końca, wybacz, proponowałbym te "mówisz" co nie co wymyć - bo jak barykady - nie pozwalają sięgnąć głębi

z ukłonem i pozdrówką MN

[Robert X]

Dzięki.Przyznaję rację,wymaga dopracowania.Pomyślę nad tym.Pozdrawiam(-: