Wiosenne kwiaty dla Pana Boga

[Ewula]

Roztopniał śnieg niebo zniebieściało

Świat kolorami się pokrył w pierwszym rzędzie

Wiosna idzie, szepcze mi nieśmiało

Wiosna idzie- ja wiem co zaraz tutaj będzie

 

Przebiśnieg z kupki śniegu wyrasta zziębnięty

Jak kret kolce stroszy swoje płatki białe

Do słońca- zawoła i wiewiórka ruda

Do słońca- życiodajnej matki, na stałe

 

Potem konwalie co dzwonią w kościele

Anioły z nich krople rosy strząsają

Ten śpiew anielski niepowtarzalny

Konwalie grają i grają

 

W połowie maja w lasku zacienionym

Którego poszycie silnie mech zaplata

Rośnie niebiański kwiat- niezapominajka

Pamiętany na wieki, na lata

 

A fiołki wiatru kręciołki

Których wielobarwne fiolety do tańca aż się rwa

Wirują w powietrzu tworząc radość wielką

Fiołki to przecież życia zrąb

 

Także stokrotka ta mała trzpiotka

Co główkę wychyla do Słońca

Serce stokrotki żółciutkie

Serce jej Słońcem gorące

 

I pelargonia na koniec

Co czerwień w sercu nosi

Ona o nic nie pyta

Tylko o życie prosi

 

Mogłabym tak pisać i pisać

O wiośnie, o jej kwiatów świecie

Musze się spieszyć bo Panu Bogu zanoszę

Wiosenne kwiaty w ogromnym bukiecie

[Gość]

@Ewula  cudnie - kolorowo i pachnąco :) Bukiet z kwiatów, uśmiechu i wiary - piękny... :) Pozdrawiam serdecznie :)

Edytowane 16 Marca 2021 przez Gość (wyświetl historię edycji)

[Ewula]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.