Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wiosenne kwiaty dla Pana Boga

Ewula
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Ewula

Ewula

Opublikowano
Opublikowano

Roztopniał śnieg niebo zniebieściało

Świat kolorami się pokrył w pierwszym rzędzie

Wiosna idzie, szepcze mi nieśmiało

Wiosna idzie- ja wiem co zaraz tutaj będzie

 

Przebiśnieg z kupki śniegu wyrasta zziębnięty

Jak kret kolce stroszy swoje płatki białe

Do słońca- zawoła i wiewiórka ruda

Do słońca- życiodajnej matki, na stałe

 

Potem konwalie co dzwonią w kościele

Anioły z nich krople rosy strząsają

Ten śpiew anielski niepowtarzalny

Konwalie grają i grają

 

W połowie maja w lasku zacienionym

Którego poszycie silnie mech zaplata

Rośnie niebiański kwiat- niezapominajka

Pamiętany na wieki, na lata

 

A fiołki wiatru kręciołki

Których wielobarwne fiolety do tańca aż się rwa

Wirują w powietrzu tworząc radość wielką

Fiołki to przecież życia zrąb

 

Także stokrotka ta mała trzpiotka

Co główkę wychyla do Słońca

Serce stokrotki żółciutkie

Serce jej Słońcem gorące

 

I pelargonia na koniec

Co czerwień w sercu nosi

Ona o nic nie pyta

Tylko o życie prosi

 

Mogłabym tak pisać i pisać

O wiośnie, o jej kwiatów świecie

Musze się spieszyć bo Panu Bogu zanoszę

Wiosenne kwiaty w ogromnym bukiecie

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nefretete
      Meble

      Przez Nefretete · Opublikowano

      @Domysły Monika A czego tu się bać? Krytyki? Przecież bażanty, oprócz swoich kolorów mają coś z gołębia, co kamuflują, ale niekoniecznie przed czaplami -:)) Pozdro!
    • Domysły Monika
      biała sala

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Robert Wochna boję się napisać co mi po myśli chodzi choć mnie korci ... Zapamiętam ten wiersz z pewnością

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Domysły Monika
      Przemijanie

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @zielarz piękne.... Wzruszające i piękne 
    • Domysły Monika
      Niedoliczone

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      Wyliczanka jak wytłaczanka  dwadzieścia różnych skorupek jajek jednym w okno młynarza celnie rzucę, co mąki od piachu odróżnić nie umie.    Pięć dam kotom na pożarcie, ich szarą sierść rozjaśnie. Siódme w komin rzucę, sądzą obrus babie zapaskudzę.   Dwa kolejne na patelni rozbiję,  złość w apetyt niech mi się wbiję. Tym młodzieńcom, co pod oknem tak się śmieją  kogiel - mogiel z cukrem sporządze.   Resztę na później zostawię, bo mnie to wyliczanie ...   Zmęczyło okropnie.
    • zielarz
      Przemijanie

      Przez zielarz · Opublikowano

      Gdy dąb koronę liśćmi trwoni,   czas, jak żebrak, po niebie kroczy - W sękach pnia płacz wieków się gości, a kręgi w rdzeniu to milczących ojców oczy.   Rzeka, co głazom pieśń odmawia, nocą do zimnych trumien płynie - Niesie kurz gwiazd, łzy mgieł porannych, A w swym sercu wiecznie już ginie.     Człowiek - iskra, co w pyle drży,   w szkle godzin twarz próchnem znaczy.   Lecz wiatr mu szepcze: „Twój dom nie stoi - W korzeniach burz i w piołunie rozpaczy”.     Gdy księżyc krew zastygłą sączy,   świt rozcina czarny całun dni…   Prawda nie w tym, co trwa, lecz w tym, co pęka,   gdzie wieczność z chwilą dzieli rdza.     A wiatr ziarna w ziemię chowa,   gdzie śmierć i życie dzieli chwila - Każdy upadek to nowa pieśń,   Co z martwych liści wiosnę wyrywa.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...