Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

ten wiersz jest ze smutku


Rekomendowane odpowiedzi

Gość Radosław

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nic nie znika, ot tak. Ale rzeczywiście, czasem jest przykryte. I tu bardzo ciekawe ujęcie "w twardych skałach piersi". 

Dotrzeć do źródła, opłakać, opatrzeć ranę, przebaczyć to są moje skojarzenia na Ten obraz. Podniesienie skały wymaga dużego wysiłku. Może czasem przy wsparciu innych. 

 

Pozdrawiam i zabieram ten wiersz ze sobą. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Tak, łzy są potrzebne w trudnych sytuacjach, bardzo.

Spokojnej nocki :)

I dziękuję 

 

 

 

 

Dokładnie. Stojąca woda może zamienić się w bagno, a z niego ciężko wyjść...

Dzięki i pozdrawiam również :)

 

 

 

 

Dokładnie tak. Rzadko możemy tylko pstryknąć, by coś zniknęło. Trzeba wykonać pewną pracę, i tak jak piszesz, często potrzebna jest pomoc innych.

Użyłam skał piersi bo klatka już wyeksploatowana... Poza  tym  oddają tę ciężkość na sercu, którą się czasem czuje, twardość doświadczenia i pewien paraliż, niemoc. Konieczny jest trud dokopania się do czystego źródła.

Dzięki i pozdrawiam :)

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Hej Justynka. Tak, może być przedstawiona sytuacja graniczna/końcowa- twardość, paraliż, niemoc oraz... że już nie karmimy innych. Ale... kropla drąży skałę :)

Woda życia jest silniejsza. 

Dzięki i bardzo pozdrawiam.

 

 

   

 

 

Prawda :) Smutek jest tęsknotą.

Dziękuję i pozdrawiam również :)

 

 

 

 

Rzeczywiście, czasem trzeba poczekać. Choć to czekanie bywa dramatyczne.

Sporo racji w tym co napisałaś, że wszystkie wiersze są ze smutku. Może tylko wyjątkowo są zabawne bądź afirmacją.

Dzięki i pozdrówka

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@iwonaroma Żeby się na nowo narodzić/odrodzić z bólu, trzeba chyba, jak noworodek, nauczyć się najpierw oddychać... krzyczeć... płakać... 

Na naukę (ponownego) chodzenia jeszcze za wcześnie, gdy dźwigamy w piersiach kamień ("w twardych skałach piersi")

Pozdrawiam serdecznie, Ivonne. 

 

 

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Promiennym uśmiechem przebijać warstwy szarości ponurej egzystencji.   Byłeś lekarstwem i było cię jak na lekarstwo.   Miałeś być odzwierciedleniem dostatku i życia w miłości.   Wtedy słowa przychodziły Ci łatwo: Kocham, obiecuję, pragnę...   Tak pewnie wypowiadałeś je na głos. Teraz chrząkasz, udając niemego, nabrałeś wody w usta, zacisnąłeś gardło.   Słowa ucichły i ty gdzieś przepadłeś, z korektorem w ręku kończysz dyktando...   Kochanie, niektórych błędów nie można wymazać.
    • Czemu, zły duchu, nawiedzasz mnie w snach?  Dlaczego mej duszy nie dasz spać?   Jesteś tak inny od tego co znam. Zimny i oschły.  Zupełnie mi obcy.    Wgryzłeś się w me serce,  zostawiając krew na swych ustach.  Jakbyś chciał przekazać, że już nigdy nie pokocham innego mężczyzny.    Jakbyś wiedział, że zostaną po Tobie ślady na marmurowej skórze,  rowy po wylanych łzach.  I krzyk rzucony w taflę wody.   Nosiłam Twój zapach częściej niż własną skórę.  I jakoś dziwnie i obco mi bez niego.   
    • kropla potu    możemy zrzucić kotwicę odparować  z pozostałości nanizać od początku  wszystko co jeszcze mamy    czarne gałęzie dzień za dniem jak widok  pól sponad kierownicy i chłodne dłonie  próbujące schwycić jakiś promień w nich  możesz się odnowić będziesz strugą dźwięku wrzecionem czułym na drgania    kropla potu nad wargą śmiały szelest opadającej bielizny    świt rodził się w bólach ale już umiera  nad skostniałą ziemią szybują ulice  twój kontur krzepnie kiedy z nich  wypływasz    
    • @Domysły Monika Na tej bazie skonstruowałem 3 miejskie hasełka :) I to z nich dzisiaj jestem najbardziej zadowolony. Reszta to w sumie nieważna gra słów :) Pzdr. M. 
    • @violetta

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      i piosenkę w wykonaniu Wodeckiego :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...