Pocztówka

[Oskar Marciniak]

Cisza.
Wraz ze słońcem z uścisku Morfeusza
Pianie donośne na szlaki porusza.
Po nim -
Cisza.

 

Cisza.
Jedynie kaczeńców pełne polany
Witają – i świerszczy głos ukochany!
Po nim -
Cisza.

 

Cisza.
Jedynie motyli piękne kolory
Mienią się w blasku letniej pory.
Wokół -
Zieleń.

 

Pięknem zaprawdę usiany ten świat.
Choć rajski dawno zerwałem już kwiat
I w sercu noszę niezmiennie -
Rozkwita on we mnie codziennie!

 

227’19

[Antoine W]

@Oskar Marciniak dobre. ale...

 

Pianie donośne na szlaki porusza.     porusza?

[Oskar Marciniak]

@Antoine WBardzo się cieszę, że się podoba.

Porusza nie w znaczeniu emocjonalnym, a rzekłbym, fizycznym:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 10 Marca 2021 przez Oskar Marciniak (wyświetl historię edycji)

[beta_b]

Miłe, proste (zaleta), dźwięczne, mimo powtarzanej ciszy, a może właśnie wtedy. Dzień dobry, bb

[Oskar Marciniak]

@beta_b  Serdecznie dziękuję za miłą opinię!

Takie właśnie miało być - pisane w wakacje 2019 roku w Sudetach miało wyrażać piękno a jednocześnie prostotę (zachwycającą!) gór.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - niech ciągle rozkwita - dobrze startujesz - 

                                                                                        Pozdr.