Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

moja delikatna Nelly
w telewizji tylko zabójcy, uzależnieni i introwertycy
wyrzuciłbym to pudełko, ale nie mogę zasnąć bez jego "tyyyydyyyszcz". 
odpowiedz mi, Nelly.
jeśli naprawdę do ciebie przyjdę
jeśli zaryzykuję
wybaczysz mi wszystko?

 

jesteśmy przerażeni, Nelly,
pokaż mi coś straszniejszego niż ulica
raz w tygodniu wychodzę na pizzę
ostrożnie, jak dywergent
kiedy to wszystko się skończy, Nelly,
ty mnie kochaj jak ci się uda
jestem gotów ci wybaczyć
wszystkie dodatkowe kilogramy,
PMS, zmarszczki, i inne LED

 

moja surowa Nelly
ludzie pokochali złe wieści
coraz częściej oglądam melodramat
starego czasu
gdzie nie ma walk.
a także Jehuda Devir rysuje 
zajebiste zdjęcia
przypadkowo zrozumiałem
co w tobie pokochałem

 

moja cicha Nelly
zaprosiłby Cię 
usiądź ze mną gdzieś poza miastem
w brzydkiej kawiarni, gdzie
zawsze świeże piwo, a chleb jest ciepły
bo jest coś droższego od ropy, 
złota, kawioru, diamentów 

cóż, przynajmniej - sos musztardowy
lub miłość do ciebie.
 

Opublikowano

@Roksolana Rozumiem, że to tłumaczenie z oryginału? Dobrze napisane. Mam tylko małą sugestię do słowa - "dywergent" prawdopodobnie jest to kalka z angielskiego. Jeśli to zamierzony efekt to oczywiście ok:) ale słowo takie u nas nie funkcjonuje. Pozdrawiam:)

Opublikowano

@huzarc
Dziękuję bardzo. Tak, to tłumaczenie.
A słowo "dywergent" to znaczy osoba z supermocarstwami. Film jest taki "Dywergent", ale po polsku chyba jednak inaczej będzie)
Teraz zastanawiam się, jak to po polsku napisać)) "rozbiezny" chyba?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pomyślałem, że chodzi o ten film.

Może jeśli już koniecznie przekładać na polski zamiast dosłownego - rozbieżny pasowałoby 'dywergentny'. Znaczy to samo i nadal pozostaje bardzo blisko do samego 'dywergent'. 

Wiersz niezwykły. Świetnie prowadzona narracja. Czytałem z przyjemnością. 

Opublikowano

Boziu, boziu, tak, po prostu tak. Jedyne, co trochę może zasmucić, to fakt, iż najpiękniejsze nawet tłumaczenie nie odda w pełni uroku oryginału. Ale i tak... Zachwycam się. 

Gość Radosław
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dobre! Dużo tarcia pępkiem o asfalt i dużo pragnień! 

 

Może to "zrozumiałem" i "pokochałem" inaczej ująć? 

 

Pozdrawiam 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • pochichoczmy. opowiem historię biednego weneryka, który za opłatą udostępnia krasnoludkom pokryte szankrami ciało, robi za żywą ścianę wspinaczkową. postarajmy się nie pamiętać o grozach typu instynkt samozachowawczy, co sprawia, że nieraz czuję się jak zamknięte w klatce zwierzątko albo jak człowiek, w którego podczas sumy wlazł demon, kazał wyciągnąć z kieszeni noszoną od czasów harcerstwa finkę, wbiec na ołtarz i przyłożyć ją do szyi odprawiającego nabożeństwo księdza, po czym opuścił ciało opętanego (i co teraz? ocykasz się, biedaku, w samym środku szamba-tornada, nie chciałeś, nie ty zrobiłeś, nie wiesz, co jest grane, a tu nagle rzucają się na ciebie jakieś chłopy, obezwładniają). że bywa się rozkraczonym jak przejechana żaba, próbując złapać, spoić rozjeżdżające się wymiary. oj tam, jest dobrze. wiesz, przyśniło mi się słowo "wypoliczkowany". i nozdrza pełne krakersów. nie wiem, czyje. pośmiejmy się z tego.
    • @Alicja_Wysocka Dziękuję serdecznie. @Roma Również dziękuję, najserdeczniej!
    • @Marek.zak1 No wiesz... :)
    • ani kolorowa cerata ani biały obrus ba nawet bukiet polnych kwiatów   nie upiększy tak kuchennego  stołu jak najzwyklejsza kromka chleba   pachnąca polem wiatrem słońcem która nie mówiąc  do nas przemawia  
    • @Robert Witold Gorzkowski, @Jacek_Suchowicz,@Naram-sin,@Roma   Moja odpowiedź – z szacunkiem i sercem dla poezji (i poetów):   Dziękuję Wam wszystkim za ten głos w dyskusji - czytam z uwagą i sercem, bo każdy z nas przychodzi do poezji z innej strony, ale z tą samą wrażliwością. Nie piszę tego, by kogokolwiek pouczać czy oceniać. Wręcz przeciwnie - to, co mnie cieszy najbardziej, to że w ogóle rozmawiamy o warsztacie, o formie, o treści - bo poezja nie jest przecież tylko "czuciem", ale i "sztuką słowa". A jedno nie wyklucza drugiego. To, że dzielę się wiedzą o rymach, rytmie, akcentach - nie znaczy, że mówię komuś: "piszesz źle". Mówię raczej: "Zobacz - możesz pisać jeszcze lepiej, pełniej, świadomiej. Masz już serce - teraz daj mu język, który uniesie je wyżej." Rozumiem dobrze głos Roberta - czasem czytam tekst, który formalnie jest "nieskładny", a mimo to porusza - i nie chcę mu tego uroku odbierać. Ale to, że coś mnie porusza, nie zawsze oznacza, że jest poezją w sensie literackim - czasem to po prostu emocjonalna wypowiedź, poetycka impresja. I to też jest cenne, tylko... warto mieć świadomość, gdzie kończy się "słowo intuicyjne", a zaczyna "słowo świadome".   Bo świadomość to nie kaganiec. To światło.   Nie każdy musi pisać według reguł - ale warto je znać, choćby po to, by łamać je z premedytacją, a nie przez przypadek. Tak samo jak w muzyce: można zagrać ze słuchu, ale jeśli znasz nuty - grasz odważniej. Dlatego - dziękuję, że mnie słuchacie (tu kładę rękę na sercu i kłaniam się z wdzięcznością).   Ja Was słucham też. I choć jestem trochę taką „ciocią od rymów”, nie chcę być ani strażnikiem poprawności, ani recenzentem dusz. Chcę być tylko osobą, która pomoże słowom chodzić prosto - wtedy, gdy się potykają. Reszta należy do serca - i do poezji. Z serdecznością, Ala
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...