Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dorosłość

Wanda Garten
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Wanda Garten

Wanda Garten

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zielony ptak, ze skrzydłami z liści,

pod nieboskłonem zataczam koło,

i małym szponem zapisuję myśli

i słowa na piachu, co serce utkało. 

 

Daj mi swe pióro, krew jak atrament,

i cierniste dłonie unieś wysoko,

błękitem oznaczam głęboki firmament,

skroniami uderzam o klatkę złotą.

 

Dom mój jest tam, gdzie wracam latami,

gdzie gniazdo i miłość czekają cierpliwie,

gdzie gwiazdy mi wskażą, którymi drogami

odnaleźć mam Matkę, co przyjmie życzliwie.

Edytowane przez Wanda Garten (wyświetl historię edycji)
1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Andrzej_Wojnowski
      Bo jesteś Ty

      Przez Andrzej_Wojnowski · Opublikowano

      Los rozdzielił nam drogi Tobie wybrał dobrobyt jesteś teraz bogata biegniesz sprintem przez lata drogie ciuchy podróże mówisz, że się nie nudzisz tylko śpiew nocnej ciszy który czasem usłyszysz wciąż powtarza Ci to nie to   los rozdzielił nam drogi mi dał szlak dla samotnych idę wolno przed siebie może gdzieś spotkam Ciebie nie zapomnę co było co się nam wydarzyło te upojne wieczory w hotelowym pokoju pisaliśmy scenariusz że warto   ciągle żyję nadzieją że coś w końcu się zmieni ja nią żyję - a Ty tego nie wiem
    • Antośka
      Alicja w krainie czarów

      Przez Antośka · Opublikowano

      Za lasem za rzeką  Gdzie diabeł ziewa do snu  W krainie czaru i bzu  Gdy światło nigdy nie gaśnie i całkiem inne są baśnie  Raz weszła Alicja z wielkimi oczami  W różowej sukience i Misiem Krzysiem. I zobaczyła krainę ze snu . Misia przytulasia, Piękną lalkę Barbie  Co zawsze jest piękna  I czasem ma dąsy . I kota w butach, co ma czarne wąsy, kręci nim dla uciechy , by się pośmiać do dechy. I był teżI Clown, zakochany Clown co ma takie duże serce. Była też zimna Królowa  Co rozkazy wydawała . I król był też co, jeżył się jak jeż.  I pajacyk co rozśmieszał . Był i kapturek czerwony  I wilk co za babcie się przebierał. Efy na dużych kwiatkach się bujały, były ciche i posłuszne.  I kopciuszek również był, ale balu nie było a książę zamienił się w ropuchę, która dusił  wąż.  Mała Alicja jak to zobaczyła to oniemiała.  Wpadła w zachwyt i chciała tam być. Bawić się z nimi wszystkim, ot tak dla czasu zabicia . Grać w berka i skakać po rurze i gadać do znużeń. I nagle zrozumiała, że to nie zabawa  o jakiej myślała, że oni są inni niż w bajkach , co mamą czytała.  Zabrała misia Krzysia i krainę pożegnała. Kiedyś w drogę wyruszyła  Nowa kraina się otworzyła. Popatrzyła  wzięła Misia Krzysia  I wróciła . Morał dzisiejszej bajki Dziś są już tylko dziwne bajki.
    • Ewelina
      Czasem

      Przez Ewelina · Opublikowano

      @FaLcorN wzajemnie:) @Jacek_Suchowicz Bardzo dziękuję:))
    • jan_komułzykant
      I larum ograli i largo murali.

      Przez jan_komułzykant · Opublikowano

      @_M_arianna_ Re: - Jaba daba du...! (Ruda bada bajer).  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • violetta
      Najładniejsze są drzewa gdy kwitną

      Przez violetta · Opublikowano

      @egzegeta huragan to by cię porwał, ale nie drzewo. :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...