Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Gość Franek K
Opublikowano

Takie spotkanie z własnym przemijaniem na pewno warto opisać. Pięknie wyszło.

Opublikowano

@Ewa Witek Ewo zdarza mi się nieraz widzieć stare kobiety, przygaszone życiem, wiekiem, w których wyczuwa się dostojeństwo, szlachetność. W swej prostocie są takie piękne, majestatyczne, w ruchach powściągliwe, przyciągają wzrok ku sobie. Młoda kobieta przyciąga zgoła czym innym.
 

Wszystkiego dobrego w śnieżny poniedziałek.

Opublikowano

@Franek K Własne przemijanie jest bardzo trudne, najtrudniejsze. 

Dziękuję za miłe słowo. Pozdrawiam z mroźnej i zaśnieżonej Szklarskiej Poręby. 

Jakuszyce zasypane po czubki świerków.

@[email protected] Niestety, w naszej kulturze i przemijanie i starość są czymś wstydliwym. Nie potrafimy o tym rozmawiać. A przecież przemijanie nikogo z nas nie omija. Współczesny świat to kult młodości, sprawności, piękna. Coraz mniej w nim miejsca dla człowieka starego. A przecież piękno człowieka to nie tylko jego szata, to przede wszystkim jego wnętrze. Trzeba tylko chcieć to zobaczyć i docenić. 

Dziękuję za przeczytanie i docenienie. 

Pozdrawiam z zasypanej i mroźnej Szklarskiej Poręby.

Gość Radosław
Opublikowano

Piękny klimatyczny wiersz. Prosty i trudny zarazem. Pozdrawiam. 

Opublikowano

@opal Twoje recenzje są zawsze życzliwe i pełne dobrych słów, co stanowi zachętę do dalszego pisania. Dziękuję. Pozdrawiam. 

@RadosławDziękuję za przychylną dla mojego wiersza  recenzję. Najbardziej dziękuję, że zechciałeś przeczytać.

Pozdrawiam z lodowatej a jednocześnie przepięknej Szklarskiej Poręby.

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Osobliwym, choć troszkę nobliwym, jest gdy rodzaj głupca, albo głubczyni, ma dwanaście groszy w rozumie. Nie dość, że dwanaście groszy, to jeszcze w jednej monecie, zwanej miedziakiem. Dziwią się mędrcy świata tej osobliwości, zważywszy, że muzyka od dawien dawna ich nie buja, więc zupełnie nie przekonuje, choć może powinna tak czynić.   Warszawa – Stegny, 15.07.2025r.      
    • @Izafreya   Naprawdę? Wie pani: jestem osobą niesłyszącą i czy dałaby pani stworzyć melodię pod mój tekst? Na przykład pod taki:   Somalia   Kołysze, kołysze w cichy rytm: serce - rozbujało życie, życie i życie na rozstaju świata: bije - jak w derce rozstrojone wonią duszy i skrycie   kołysze, kołysze jak w tej manierce pijany rozum mój, oj, oj, panienko wciąż żyję i żyję w cudzej rozterce i przed śmiercią ratuj, ratuj, syrenko,   wiesz, ulubieńca, wiesz i kochaj skrycie zdziczałe na wylot - smutne: te serce - rozbujało życie, życie i życie  kołysze, kołysze i jak: w tej - derce...   Łukasz Jasiński (sierpień 2023)
    • -Mistrzu, czy można się wyrwać z gorzałki niewoli? -Jak groźny to wróg musisz sobie uświadomić, udaj sie do kościoła, powiedz: Panie Boże, pomóż mi grzesznikowi, bo tylko ty możesz, dać mi siłę wytrwania, bym do końca życia, był wolny od nałogu gorzałki wciąż picia. Wtedy udać się może, choć ciężko ci będzie, bo ona będzie kusić cię zawsze i wszędzie. To łatwe nie jest nigdy, wielu nie jest w stanie, gdy ktoś mówi inaczej, głupi albo kłamie  
    • Kraj to jest rojeń pisanych hojnie Na pergaminie pobożnych życzeń Od wieków woli przebłysk geniuszu Od szaro skromnych w cichości - ćwiczeń   Kraj który sławę  minioną ceni Niczym brylanty korony skarbce (Ale dbałości o wspólny trawnik I wspólne drogi – już nie wystarcza)   Kraj który kocha wielkich umarłych Co rok buduje mnogość pomników Jednak żyjących mądrych i dobrych Obrzuci gradem – kamiennych krzyków   Kraj wersów dźwięcznych zwrotek perłowych I mistrzów prozy – na świecie znanych Obelg tu mają obfitość bujną Inne na wieczór – inne na ranek   Kraj w którym chlebak pełny masz modlitw I romantyzmu całą kaburę A zamiast nowych skórzanych butów Weźmiesz optymizm dzielność brawurę   Kraj który nie da ci stu nabojów Nie da ci hełmu bunkra i czołgu Po śmierci da ci elegię srebrną I na mogile da – bukiet hołdu   Kraj z orderami – na nagiej piersi O gołej głowie w wieńcu różanym Czasem tu spotkasz – orła kotwicę Na starym tynku – zaplutej ściany…
    • Jak dla mnie: taki sobie... Jeśli już o kobietach, to: nie lepiej wrócić do punktu wyjścia - do czasów pierwotnych? Zapewniam panią, iż Święta Matka Natury jest bezwzględna - bez mężczyzn nie byłoby ludzkości, jeśli chodzi o mnie: jestem pogańskim racjonalistą - libertynem i intelektualnym biseksualistą - uniwersalnym i niech kobiety sobie robią co chcą, tylko: nie mają żadnego prawa naruszać mojej przestrzeni i w razie problemów - przychodzić do mnie...   Łukasz Jasiński 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...