Niebiański koncert

[Adam Zębala]

Słońce w oczy mi zaświeci, 

topiąc lód mojego serca. 

Bestia zmieni się w istotę dobrą.

Oczy jej mają kolor niebieski. 

 

Trzymajmy się za ręce, 

chodźmy razem pod niebo, 

tam bogini piękną pieść śpiewa. 

 

Nagle wiatr zawiej, 

przyjmując rolę orkiestry. 

Koncert się zaczął, 

słuchajmy niebiańskiej pieśni. 

 

Niech ta chwila trwa wiecznie. 

Wicher wieje, ktoś mu nuty trzyma,

 strony zmienia, by grał dalej. 

Ale wiatr nagle ucichł, 

koncert się zakończył. 

 

Nadchodzi cisza. 

Wracajmy więc do siebie, 

idźmy do ponurej rzeczywistości 

tam jest jutro i nie ma końca.