Melancholia

[Cichy.krzyk]

Ludzie są jak książki 

Każdy z nas jest opowieścią.

Każde przeżycie się odciska.  Każdy ból wraca .

Znudzenie 

Czujesz że życie to sen, ty śnisz wszystko mija tylko ty stoisz 

Słońce 

Wstaje nowy dzień, trzeba kochać każdy uśmiech 

Przyjaciel 

Tym słowem obdarzasz kochanych ludzi 

Porcelana 

 Tak Piękna tak krucha zupełnie jak człowiek. 

[huzarc]

@Cichy.krzyk Oby tylko epilog do treści zasadniczej nie został stawiony przez 451 stopni Fahrenheita... Pozdrawiam:)

[WarszawiAnka]

Refleksyjny wiersz, dobrze się czyta.

Zmieniłabym jednak trochę formę - może zrezygnować z interpunkcji?

 

Pozdrawiam

 

 

[Johny]

@Cichy.krzyk  Dla mnie na początku wiersz był za bardzo "rozstrzelony". Wydawało mi się, że co chwila skacze na inny temat, niczym strumień świadomości. Brakowało mi w tym jakiegoś zamysłu.

 

Dopiero po kilku czytaniach znalazłem w nim pewien porządek - Ból - Melancholia - Chęć powrotu do życia - skupienie się na tych których się kocha - pamiętając że tak szybko odchodzą.

 

W tym układzie to dla mnie wiersz o przyczynach, przebiegu melancholii jak i lekarstwie na nią. Tylko jak mówię pierwsze wrażenie było dla mnie lekko chaotyczne.