Bardzo osobisty wiersz

[Anna Czyrska]

lekkie współczucie,tylko spojrzenia
zagubionych twarzy spożyte w cierni, i może gdzieś ślady,
może gdzieś coś widać,to miejsce narodzenia,w oddali pociąg jedzie
tam i z powrotem,czasem ku lepszemu

nie wraca,odgłosy pociągu z czwartego piętra
skok w nieznane,przyjaźnie przetarte
to nie wieś-to miasteczko,zasypane przez śmierć
może będziesz pytać:czemu nie kochasz tego miejsca?
to twoja ojczyzna wzlotów i upadku-czemu chcesz
odejść,rozejrzyj się,prawie wszyscy odeszli
niektórzy tu może wrócą.niedobrze mi,mam dość,
czas ucieczki nadszedł.
jakiś zły duch krąży,dusze wszystkich miesza
w swoim kotle,niektórzy przesiąknęici zostają tu-
bo ich kochane miasto-to miasteczko przecież
to miasto diabelskiej samotności
diabeł przeciera ręce

[Anna Czyrska]

Jak tytuł wskazuje to osobisty wiersz.Chodzi o wspomnienia,te złe z pewnego miejsca na Żiemi.To bardzo osobisty wiersz.POZDRAWIAM.

[Włodzimierz Nabkowski]

każdy ma potrzeby wentylacyjne, ja ostatnio non stop trąbię o introwersji, bo mnie ciekawi :)

[Anna Czyrska]

No tak.Ale ten wiersz rozumieją moi bliscy.DZIĘKUJE>POZDRAWIAM!!!

[Anna Czyrska]

Najlepiej rozumieją.POZDRAWIAM!!!